Οι φωτιές του καλοκαιριού που μπορεί να έρθουν

Αναγκάστηκα από την οργή μου να γράψω για αυτά που είδαν τα μάτια μου χτες στην καιόμενη Βοιωτία. Σε συνέχεια του προηγούμενου μου ποσταρίσματος περί "οργάνωσης" , θα ήθελα να κάνω μια προσπάθεια για την αυτοκριτική μας σαν λαός.
Αλήθεια, πώς βλέποντας τις πυρκαγιές των τελευταίων ετών να καίνε την Φυσική Ιστορία του τόπου μένουμε σαν εθνος άπρακτοι και μοιρολατρούμε μπροστά στις οθόνες της TV?
και για να μην θέτω μόνο ερωτήματα να κάνω μια πρόταση αυτοοργάνωσης της κοινωνίας.

Πατριώτες τοπικοί αιρετοί άρχοντες δείξτε το δρόμο της αυτοοργάνωσης για να προστατέψουμε το Δασικό πλούτο της Ροδόπης και της περιαστικής ζώνης της Κομοτηνής. Αντί να πηγαίνουμε βόλτες στην θάλασσα μαζικά θα μπορούσατε να οργανώσετε εθελοντικές ομάδες περιπολίας πολιτών στα δάση του Νομού? (αν την πρόταση την κάνατε παλιότερα και δεν εισακουστήκατε σας ζητώ εκ των προτέρων συγνώμη ) Προσωπικά δεν θα με πείραζε καθόλου να πάω μια βόλτα ένα 6ωρο την βδομάδα βόλτα σε ένα δάσος για περιφρούρηση αντί να πάω στη θάλασσα. Ας κάνουμε επιτέλους κάτι για αυτά που μας συντηρούν στη ζωή και μας χαρίζουν οξυγόνο.
Δεν τολμώ να σκεφτώ το ενδεχόμενο να λαμπαδιάσει μια μέρα το περιαστικό δάσος της Νυμφαίας ....... με πρόληψη ο ενδεχόμενος εφιάλτης μπορεί να γίνει το καλύτερο "όνειρο θερινής νυκτός".