Οι χαμένοι Ολυμπιακοί Αγώνες

Οι Ολυμπιακοί του Πεκίνου ήταν οι 29οι Αγώνες. Κι όμως, από το 1896 έως και σήμερα δεν έχουν διεξαχθεί 28 διοργανώσεις, αλλά 25! Τρεις φορές η Ολυμπιακή εκεχειρία «ξεχάστηκε» και οι Αγώνες ματαιώθηκαν. Και τις τρεις φορές ο λόγος ήταν ο πόλεμος.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ 1916

Στο Βερολίνο επρόκειτο να κάνει την εμφάνισή της και η λευκή Ολυμπιακή σημαία με τους πέντε κύκλους, που θα συμβόλιζε την ειρηνική συνύπαρξη των λαών των πέντε ηπείρων, καθώς εγκρίθηκε από τη ΔΟΕ το 1914. Ομως τα μαύρα σύννεφα του πολέμου σκέπασαν την Ευρώπη, ο Α' Παγκόσμιος ξέσπασε και μοιραία οι Αγώνες ματαιώθηκαν.

Ο Πιέρ Ντε Κουμπερτέν αποφάσισε πως η αρίθμησή τους θα συνεχιζόταν κανονικά, ανά Ολυμπιάδα (δηλαδή ανά τετραετία). Ο Βρετανός Τέοντορ Κουκ πρότεινε να εκδιωχθούν τα μέλη που ήταν γερμανικής εθνότητας, καθώς και τα μέλη που πολεμούσαν στο πλευρό τους και να διεξαχθούν Αγώνες με τα μέλη της Αντάντ, κάτι που απορρίφθηκε. Απορρίφθηκε, επίσης, και η πρόταση να διεξαχθούν οι Αγώνες σε έξι πόλεις των Η.Π.Α., που εκδήλωσαν ενδιαφέρον, ωστόσο, την ημέρα που είχε προγραμματιστεί να αρχίσει η διοργάνωση του Βερολίνου, πραγματοποιήθηκε στο Αμστερνταμ μια μικρή Ολυμπιακή βραδιά.

ΤΟΚΙΟ 1940 - ΕΛΣΙΝΚΙ 1940

Η ΔΟΕ έδωσε το χρίσμα στο Τόκιο το 1936 και θα ήταν η πρώτη φορά που οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα διεξάγονταν σε ασιατικό έδαφος. Μάλιστα, οι Ιάπωνες ανέλαβαν και το βάρος των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, που θα γίνονταν στο Σαπόρο.

Ομως το 1937 άρχισαν οι εχθροπραξίες ανάμεσα στην Ιαπωνία και την Κίνα. Ετσι, η ιαπωνική κυβέρνηση σταμάτησε τη χρηματοδότηση των έργων και λίγο καιρό αργότερα αποφάσισε να «επιστρέψει» στη ΔΟΕ και τις δύο Ολυμπιακές διοργανώσεις. Δεκατρείς πόλεις, και ανάμεσά τους η Αθήνα, προθυμοποιήθηκαν να τους αναλάβουν, με τελικούς νικητές το Ελσίνκι για τους Θερινούς και για τους Χειμερινούς το γερμανικό Γκάρμις-Παρτενκίρχεν, όπου είχε φιλοξενηθεί η προηγούμενη διοργάνωση και οι εγκαταστάσεις ήταν έτοιμες και διαθέσιμες.

Οι Φινλανδοί «στρώθηκαν» στη δουλειά, όμως το 1939 ξέσπασε ο πόλεμος και λίγο αργότερα η Φινλανδία δέχθηκε τη σοβιετική εισβολή.

ΛΟΝΔΙΝΟ 1944

Το 1939, λίγους μήνες πριν ξεσπάσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, η ΔΟΕ είχε προλάβει να δώσει το χρίσμα στο Λονδίνο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1944, ενώ οι Χειμερινοί είχαν ανατεθεί στην ιταλική Κορτίνα Ντ' Αμπέτσο (τελικά εκεί έγιναν το 1956). Ο Αδόλφος Χίτλερ θέλησε, εν μέσω πολέμου, οι Αγώνες να γίνουν κανονικά και το 1942 έστειλε εκπρόσωπό του στη Λοζάνη για να το προτείνει στον τότε πρόεδρο της ΔΟΕ, τον Βέλγο Ανρί Ντε Μπαγιέ Λατούρ, ο οποίος, όμως, αρνήθηκε να δεχθεί τον Γερμανό απεσταλμένο. Μάλιστα, λίγες ημέρες αργότερα πέθανε και το ραντεβού ματαιώθηκε οριστικά.

Οπως το 1916, έτσι και το 1944, ο νέος πρόεδρος της ΔΟΕ, Σίγκφριντ Έντστρομ, απλώς διοργάνωσε στη Λοζάνη μια γιορτή με θέμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Μετά το τέλος του πολέμου, το Λονδίνο δέχθηκε να διοργανώσει τους Αγώνες του 1948, από τους οποίους αποκλείστηκαν οι χώρες που είχαν πολεμήσει στο πλευρό του Αξονα.

Από το Πεκίνο στο Λονδίνο με διπλό κόκκινο λεωφορείο, ελπίζοντας να γίνουν οι Ολυμπιακοί χωρίς κάποια αναβολή λόγω πολέμου. Ρώσοι και Γεωργιανοί θα πρέπει να αποκλειστούν από την επόμενη ολυμπιάδα λόγω πολέμου, έτσι για να μαθαίνουν ότι ολυμπιακή εκεχειρία μπορεί να επιβληθεί και μέσω ποινών.