Καυκασιανή διένεξη

Είναι αναμφισβήτητο ότι οι ΗΠΑ ήθελαν και θέλουν να ελέγξουν και την περιοχή του Καυκάσου, κυρίως για δυο λόγους.

Πρώτον, για τα ενεργειακά κοιτάσματα και τους δρόμους μεταφοράς τους, που διέρχονται σχεδόν από όλη τη συγκεκριμένη περιοχή.

Δεύτερον, για να πλήττουν τη Ρωσία πλάι στο μαλακό της υπογάστριο, που είναι η συγκεκριμένη περιοχή. Η Γεωργία πλέον αποτελεί στρατηγικό σύμμαχο των ΗΠΑ με καλύτερο οικόπεδο από την Τουρκία.

Επιχείρησαν, λοιπόν, και επιχειρούν να «διεισδύσουν» στις πρώην σοβιετικές χώρες, τις οποίες προσπαθούν με κάθε τρόπο να ελέγξουν. Δεν είναι λίγοι οι διεθνείς αναλυτές που μιλάνε για εξουσίες – φερέφωνα και ηγέτες – μαριονέτες σε συγκεκριμένα κράτη. Για ηγέτες με έντονες εθνικιστικές τάσεις, πέριξ της Ρωσίας, ακόμη και στα δικά μας σύνορα, στο Κόσοβο και στα Σκόπια.

Από την άλλη πλευρά, οι Ρώσοι, εκτός του ότι έχουν μεγάλα στρατηγικά και επιχειρηματικά συμφέροντα σε αυτές τις χώρες, διαθέτουν, επιπλέον, και μεγάλες εθνικές μειονότητες. Χιλιάδες Ρώσοι κατοικούν στον Καύκασο, στο Καζακστάν, στο Ουζμπεκιστάν, στην Ουκρανία, στη Γεωργία, ακόμη και στις βαλτικές Λιθουανία, Εσθονία.

Κάτι ακόμη. Η Ρωσία αποτελεί τη καρδιά της Ευρασίας, που αποβλέπει στην ένωση των κρατών της περιοχής, σε στρατηγικό, οικονομικό, στρατιωτικό, επιχειρηματικό συνασπισμό, απέναντι στην υπερατλαντική Δύση. Αυτόν τον ευρασιατικό συνασπισμό, επιχειρούν να τον δημιουργήσουν από τις αρχές του αιώνα και – βεβαίως – οι ΗΠΑ αντιμάχονται με κάθε τρόπο. Ο βασικός τρόπος ελέγχου των τοπικών κοινωνιών από τις ΗΠΑ, είναι μέσω ανάληψης της εξουσίας από πολιτικά τους φερέφωνα, τα οποία έρπουν στον εθνικισμό και έχουν υπέρμετρες - ανόητες προσωπικές φιλοδοξίες.

Η νότιος Οσετία, είναι μια αυτοανακηρυγμένη δημοκρατία, μέσα στα σύνορα της Γεωργίας, χωρίς καμιά χώρα να την έχει αναγνωρίσει, ενώ η Γεωργία τη θεωρεί επαρχία της και την αποκαλεί με το μεσαιωνικό της όνομα, Tskhinvali.

Στη νότια Οσετία, τον έλεγχο έχουν Ρώσοι αξιωματούχοι και ρωσόφωνοι Ουκρανοί, οι οποίοι αποκομίζουν τεράστια κεφάλαια από τη Ρωσία, δεδομένου ότι στο έδαφός της υπάρχουν τεράστιοι αγωγοί που μεταφέρουν αέριο από το ρωσικό έδαφος.

Το Κρεμλίνο, θέλει την επήρεια της Νότιας Οσετίας, γιατί επιδιώκει αφ’ ενός να προστατεύει τη μεγάλη ρωσική μειονότητα που κατοικεί εκεί και αφ’ ετέρου γιατί φοβάται την περίπτωση που η Γεωργία κλείσει τους δικούς της αγωγούς αερίου.

Συνεπώς, η μια πλευρά, η Ρωσία, δεν θα έβλεπε αρνητικά την ενσωμάτωση της νότιας Οσετίας, ή την παραμονή του σημερινού στάτους κβο, η δε άλλη, η Γεωργία, με κάθε τρόπο ανθίσταται, πολύ περισσότερο όταν διαθέτει τις πλάτες των ΗΠΑ.

Επιχείρησε, λοιπόν, η Γεωργία, με τις πλάτες των ΗΠΑ, να ελέγξει απολύτως τη νότια Οσετία με μια στρατιωτική επέμβαση - ρήξη, εκτιμώντας ότι η Ρωσική αντίδραση δεν θα ήταν άμεση και αποτελεσματική. Προφανώς, οι αμερικανόφιλοι ηγέτες της Γεωργίας, εκτίμησαν λάθος τα δεδομένα, νομίζοντας ότι οι Ρώσοι δεν θα αντιδράσουν, ή θα αντιδράσουν «χλωμά», όπως έπραξαν στο Κόσσοβο.

Η Ρωσία, πήρε τη μεγάλη ευκαιρία για να αποδείξει στη δική της γειτονιά, ότι παραμένει το απόλυτο αφεντικό και στην παγκόσμια κοινότητα ότι παραμένει η μεγάλη δύναμη.

Επιπλέον, ο Πούτιν, δείχνει να παίζει καλά το παιχνίδι. Πέραν του σκεπτικισμού στον οποίο υπέβαλλε, όμορα κράτη της χώρας του στα οποία ζουν μεγάλοι ρωσικοί πληθυσμοί, με την άμεση αντίδρασή του κατάφερε και κάτι άλλο. Έδειξε σε μεγάλη μερίδα του πλανήτη, ότι οι Αμερικανοί δεν μπορούν να αισθάνονται παντοδύναμοι και να επιχειρούν να καθοδηγούν – μόνοι- τις εξελίξεις.

Η Ρωσία, όμως, με την αντίδρασή της, πέτυχε και κάτι ακόμη. Πέτυχε να διασπάσει – έστω κι αν ακόμη δεν είναι απολύτως ορατό – την Ευρώπη. Στην οποία έχει ουκ ολίγους πελάτες στην ενέργεια.

Τι θα συμβεί στο εγγύς και απώτερο μέλλον; Το βέβαιο είναι ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση στην οποία τα πάντα είναι απρόβλεπτα και ρευστά.

Και κάτι τελευταίο.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναρωτιούνται σε τι οφείλεται η υποστήριξη της Ρωσίας – έναντι της Γεωργίας – που υπάρχει έκδηλη στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα στον τόπο μας, αλλά και από μεγάλο μέρος των ελληνικών ΜΜΕ.

Νομίζω ότι τα πράγματα είναι απλά και δεν χρειάζονται περισπούδαστες αναλύσεις. Οι Έλληνες στηρίζουν τους Ρώσους επειδή ακύρωσαν τα σχέδια των Αμερικανών στην περιοχή του Καυκάσου, που είχαν ως βασικό άξονα τη Γεωργία.

Επειδή, λοιπόν, οι Έλληνες έχουν έντονα βιώματα από τη λεγόμενη «αμερικανική φιλία», με πλείστα όσα παραδείγματα, εκφράζουν με κάθε τρόπο τη συμπάθειά τους στη Ρωσία. Πολύ περισσότερο, αφού ο Αμερικανός πρόεδρος Μπους – μια από τις πλέον αντιπαθείς φυσιογνωμίες διεθνώς- στη μόνη χώρα που αποθεώθηκε (!!!) στην πρόσφατη επίσκεψή του, ήταν η Γεωργία.