Διάσωση Citigroup

Το 1997 όταν ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Citigroup Σάντι Γουέιλ, συμφώνησε στην ανταλλαγή μετοχών αξίας 70 δισ. δολαρίων με την Travelers ενημέρωσε επί του θέματος τον υπουργό Οικονομικών, Ρόμπερτ Ρούμπιν, ο οποίος γύρισε και τον ρώτησε: «Μήπως αγοράζετε την κυβέρνηση;», αναφερόμενος χαρακτηριστικά στο μέγεθος της Citigroup.

Ένδεκα χρόνια αργότερα, οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Η Citigroup έλαβε χθες ένα άκρως γενναιόδωρο πακέτο διάσωσης: 20 δισ. δολάρια σε κεφάλαιο πέραν των 25 δισ. δολαρίων που έχει ήδη υποσχεθεί να διαθέσει το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών, μαζί με εγγυήσεις της Φέντεραλ Ριζέρβ για ριψοκίνδυνο ενεργητικό αξίας 306 δισ. δολαρίων για μία δεκαετία.

Το μάνατζμεντ και το διοικητικό συμβούλιο της Citigroup θα παραμείνουν στις θέσεις τους και η τράπεζα δεν πρόκειται να προβεί σε σημαντικές αλλαγές ως αντάλλαγμα για το κυβερνητικό πακέτο διάσωσης.

Πρόκειται για το είδος της -χωρίς δεσμεύσεις- οικονομικής στήριξης που όλα τα στελέχη της Wall Street θα επιθυμούσαν. Αθετεί επίσης κάποιες από τις κατευθυντήριες γραμμές που έχει θέσει η κυβέρνηση για τέτοιου είδους παρεμβάσεις, παρά το γεγονός ότι η Citigroup ανέλαβε περισσότερο κίνδυνο σε νομισματικούς όρους απ' ό,τι η Lehman Brothers και η Bear Stearns από κοινού. Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που η αμερικανική κυβέρνηση παρενέβη ή εκλήθη να παρέμβει για την αντιμετώπιση προβλημάτων της Citigroup.

Η επιτυχία της τράπεζας για την εξασφάλιση κυβερνητικής βοήθειας οφείλεται τόσο στον Ρούμπιν, υπουργού Οικονομικών επί κυβερνήσεως Κλίντον και στον παρασκηνιακό μεσάζοντα της Citigroup Νίκολας Κάλιο που ασκούσε επιρροή στους Ρεπουμπλικάνους. Η ύπαρξη της Citigroup στη σημερινή μορφή της έχει να κάνει με τις προσπάθειες του Ρούμπιν ο οποίος αποφάσισε να καταργήσει το Νόμο Glass-Steagall, κίνηση που άνοιξε το δρόμο στη Citigroup να εξελιχθεί σε τεράστιο χρηματοοικονομικό όμιλο που όχι μόνο μπορούσε να δανείζει χρήματα σε καταναλωτές και χρηματοοικονομικούς ομίλους αλλά και να δημιουργεί περίπλοκα χρηματοοικονομικά προϊόντα, όπως ακριβώς και οι επενδυτικές τράπεζες.

Τεχνικά, η Citigroup αγόρασε τον ασφαλιστικό όμιλο Travelers προτού ακόμη της το επιτρέψει ο Νόμος αφού η συγχώνευση έγινε το 1997 και ο Νόμος Glass-Steagall, που απαγόρευε τέτοιου είδους συγχωνεύσεις έπαψε να ισχύει δύο έτη αργότερα. Το γεγονός και μόνο ότι επετράπη στη Citigroup να προχωρήσει στη συμφωνία αποτελεί απτή απόδειξη της τεράστιας επιρροής της στην Ουάσιγκτον.

από την ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ