Η στήλη πενθεί

Στην προσωπική της ζωή η karafatme πενθεί. Ο θάνατος ιδιαίτερα δικού της προσφιλούς προσώπου, καθιστά την συνέχιση της συγγραφής αδύνατη για άγνωστο διάστημα...... Ευχαριστώ που με διαβάζατε .....

Αυτορύθμιση αγορών ...... και πράσινα άλογα

Στην ανάγκη θέσπισης αυστηρότερων κανονισμών για το χρηματοοικονομικό σύστημα αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο πρώην πρόεδρος της Fed, Alan Greenspan, στο πλαίσιο κατάθεσης του στην αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων.
Ο κ. Greenspan τόνισε ότι η φιλοσοφία του περί ελάχιστης νομοθέτησης των αγορών και "αυτορύθμισης" από τις ίδιες τις τράπεζες, απέτυχε. "Αυτό με σόκαρε. Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ακριβώς συνέβη", παραδέχτηκε ο κεντρικός τραπεζίτης.

Όπως υπογράμμισε ο πρώην πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, τα μέτρα είναι απαραίτητα προκειμένου να μην επαναληφθεί "το πιστωτικό τσουνάμι" που γνώρισαν το τελευταίο διάστημα οι διεθνείς αγορές, ένα φαινόμενο που εμφανίζεται -όπως σημείωσε- "μια φορά ανά αιώνα".

Ο κ. Greenspan δήλωσε παράλληλα "σοκαρισμένος" από το γεγονός πως τράπεζες και άλλες χρηματοοικονομικές εταιρείες απέτυχαν αφενός να επιβλέψουν η μία την άλλη, αφετέρου να προστατέψουν τους επενδυτές τους, τη στιγμή που τόσο ο ίδιος, όσο και άλλες ρυθμιστικές αρχές είχαν βασιστεί σε αυτό.
Ο ίδιος υποστήριξε ότι χρηματοοικονομικά ιδρύματα που προβαίνουν σε τιτλοποίηση δανείων προς πώληση θα πρέπει να είναι υποχρεωμένα να διατηρούν μέρος των εν λόγω χρεογράφων, ενώ κάλεσε τις ρυθμιστικές αρχές για τη θέσπιση νέων κανονισμών σε ό,τι αφορά την απάτη, αλλά και τον διακανονισμό των συναλλαγών.

"Αν και θα προτιμούσα διαφορετικά, στο υφιστάμενο οικονομικό περιβάλλον δεν βλέπω άλλη επιλογή από την εφαρμογή της προϋπόθεσης όλοι οι εκδότες να διατηρούν ένα σημαντικό μέρος των χρεογράφων που εκδίδουν", δήλωσε χαρακτηριστικά, όπως αναφέρουν ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Αναφερόμενος στις προοπτικές της αμερικανικής οικονομίας, σημείωσε ότι αδυνατεί να δει πως θα μπορέσουν να αποφευχθούν οι μαζικές περικοπές θέσεων εργασίας σε ολόκληρη τη χώρα και και κατ΄ επέκταση η υψηλή ανεργία.

Ο κ. Greenspan υπογράμμισε παράλληλα ότι "απαραίτητη συνθήκη για το τέλος της κρίσης είναι η σταθεροποίηση των τιμών κατοικιών στις ΗΠΑ", εξέλιξη όμως η οποία -όπως υποστήριξε- είναι απίθανη για τους επόμενους μήνες.

Διαβεβαίωσε τέλος τους νομοθέτες ότι "η κρίση θα παρέλθει" και οι ΗΠΑ θα καταλήξουν "με ένα ασφαλέστερο χρηματοοικονομικό σύστημα", ωστόσο προειδοποίησε πως αυτό δε θα συμβεί στο άμεσο μέλλον.
(δείτε τις δηλώσεις από το REUTERS)

Το φως γνωρίζει όλη την εξέλιξη του Σύμπαντος

(Για να χαλαρώσουμε λίγο από τα οικονομικά άρθρα ..... λίγο επιστήμη)

Η αίθουσα γέμισε, τα φώτα χαμήλωσαν και μια σιγανή φωνή ξεκίνησε την αφήγηση: «Γεννήθηκα πριν από αιώνες αιώνων, σε έναν Χώρο όπου δεν υπήρχε χώρος, και σε έναν Χρόνο όπου δεν υπήρχε χρόνος. Με ένα περίεργο ωστόσο τρόπο, αισθάνομαι ότι προϋπήρχα της γενέσεώς μου. Κι ενώ από τότε όλα έχουν αλλάξει, εγώ αισθάνομαι ότι τίποτε δεν αλλάζει. Η παρουσία μου μετρά το αιώνιο».

Ήταν η φωνή του καθηγητή Φυσικής Γιώργου Γραμματικάκη που βρέθηκε στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Ευγενίδου, για να μας μεταφέρει τη συνομιλία του με το «Φως», το αρχέγονο φως που υπάρχει στο Σύμπαν από την αρχή της δημιουργίας του και βρίσκεται παντού, αφηγώντας κομμάτια από το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Η Αυτοβιογραφία του Φωτός».

Με τη βοήθεια των μουσικών David Lynch, Γιώτη Κιουρτσόγλου και Οδυσσέα Γραμματικάκη -αλλά και της ηθοποιού Λυδίας Φωτοπούλου- ο κ. Γραμματικάκης «ταξίδεψε» το κοινό στο χώρο που έγινε η κουβέντα του συγγραφέα και του μετέφερε με τον καλύτερο τρόπο την «αύρα» αυτής της συνάντησης.

Το «αρχέγονο Φως» αφηγήθηκε τα όσα θαυμαστά είδε και έζησε από τη γέννηση του Σύμπαντος μέχρι την εξέλιξη του σε δισεκατομμύρια άστρα και γαλαξίες. Περιέγραψε την εμφάνιση της Γης, του ανθρώπου και την κυριαρχία του πάνω στον πλανήτη και την εξέλιξη της επιστήμης που οδήγησε και στη δική του εντυπωσιακή ανακάλυψη.

Όσο για το ποιος ήταν ο δημιουργός του και παράλληλα και του Σύμπαντος, το Φως δεν θέλει να αποκαλύψει τα μυστικά του, λέγοντας: «Δεν αξίζει άλλωστε να συζητά κανείς για πράγματα -την γένεσή μου και την γένεση του Κόσμου- που προκαλούσαν ανέκαθεν διαμάχες», ενώ για τη δική του θέση στο Σύμπαν είναι ξεκάθαρο: «Αυτό που ενισχύει την αυτοπεποίθησή μου είναι ότι η παρουσία μου έμοιαζε πάντοτε πρωταρχική: στους μύθους ή σε ό,τι ονομάζεται επιστήμη, στα έργα των θνητών αλλά και στις θρησκείες, το φως έπαιζε πάντοτε ρόλο ιδιαίτερο. Κατά καιρούς πολλοί διερωτήθηκαν για τη φύση του, και άλλοι πάλι έμειναν απλώς στο θαυμασμό και την αποδοχή...».

Ακούγοντας τα λόγια του Φωτός από τον καθηγητή, γεννιούνται συνεχώς ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις, δημιουργείται η θέληση να «κλέψεις» κάποια από τα μυστικά της συνομιλίας του κ. Γραμματικάκη με το Φως και να ρωτήσεις τον ίδιο τον καθηγητή τις απόψεις του για τη λειτουργία και τη συμμετοχή του φωτός στο Σύμπαν μας.

Μπροστά στην αιωνιότητα του φωτός, ποια πρέπει να είναι η σκέψη του ανθρώπου απέναντι στη σημαντικότητα της στιγμής;

Ο άνθρωπος έχει ήδη πειστεί για την ασημαντότητά του στο Σύμπαν. Έχει όμως ταυτόχρονα πειστεί ότι το μόνο που μπορεί να διασώσει τον ίδιο -αλλά και τον πλανήτη που υποφέρει από τον άνθρωπο- είναι η αλληλεγγύη. Αλληλεγγύη προς τον άλλο άνθρωπο και προς τον ίδιο τον πλανήτη, που φυσικά καθήκον όλων μας είναι να επιβιώσει.

Πως κρίνετε το συσχετισμό που υπάρχει ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι με το καλό και το κακό;

Είναι ένας προαιώνιος διαχωρισμός. Στην ουσία δεν είναι ποτέ πραγματικός διαχωρισμός γιατί η επιστήμη -η Φυσική- ξέρει ότι και μέσα στο σκότος υπάρχει πάντοτε φως, υπάρχουν φωτόνια.

Στην πραγματικότητα είναι μια αέναη πάλη του φωτός με το σκότος και το καθήκον του ανθρώπου, του φωτισμένου ανθρώπου, είναι να προσπαθεί πάντα να υπερισχύει το φως.

Τι γνωρίζει το φως για τη δημιουργία και την εξέλιξη του Σύμπαντος;

Το φως είναι η μόνη οντότητα στη φύση -και θέλω να το υπογραμμίσω αυτό- που υπάρχει από την αρχή του Σύμπαντος. Η θρησκευτική φράση «εν αρχή είναι το φως» δεν είναι καθόλου μακριά από την αλήθεια.

Το φως, λοιπόν, παρακολουθεί το Σύμπαν σε όλη την εξέλιξή του και είναι αυτό που αποκάλυψε στην επιστήμη τις μεγάλες στιγμές του Σύμπαντος. Δηλαδή τη διαστολή του Σύμπαντος, την απομάκρυνση των Γαλαξιών αλλά και το περίφημο «αρχέγονο φως» που πάλευε με τα στοιχεία της ύλης τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας και κάποια στιγμή απελευθερώθηκε και φτάνει ως εμάς σήμερα.

Με αυτή την έννοια το φως είναι γύρω μας, παντού και είναι ο μόνος αψευδής μάρτυρας των 13 δισεκατομμυρίων χρόνων της εξελίξεως του Σύμπαντος.

Η «τυχαία» ανακάλυψη του αρχέγονου Φωτός

Η ανακάλυψη του αρχέγονου Φωτός έγινε το 1965 από τους Arno Penzias και Robert Wilson στα εργαστήρια Bell στο Νιου Τζέρσεϊ. Ήταν η σημαντικότερη ανακάλυψη της εποχής αλλά παράλληλα ήταν και από τις πιο… τυχερές.

Εκείνη την εποχή οι δύο Αμερικανοί φυσικοί ασχολούνταν με μετρήσεις ραδιοκυμάτων στο Γαλαξία μας χρησιμοποιώντας μια ευαίσθητη κεραία ραδιοκυμάτων η οποία λάμβανε σήματα από ένα τεχνητό δορυφόρο.

Μελετώντας τα αποτελέσματά τους, εντόπισαν μια ακτινοβολία με μεγάλο μήκος κύματος ισοδύναμη με την ένταση ακτινοβολίας μέλανος σώματος θερμοκρασίας 3 Κ και αρχικά νόμισαν ότι υπήρχε κάποιο λάθος στη συσκευή που χρησιμοποιούσαν -μέχρι και κάποια πουλιά που είχαν κάνει εκεί τη φωλιά τους την «πλήρωσαν».

Στη συνέχεια, κοιτώντας πως αυτή η ακτινοβολία παρέμενε σταθερή κατά τη διάρκεια της μέρας και της νύχτας και ασχέτως με ποια κατεύθυνση είχε η κεραία επικοινώνησαν με την επιστημονική ομάδα του Princenton (που ασχολούνταν από το 1964 με την πιθανότητα ύπαρξης ακτινοβολίας-κατάλοιπο του Big Bang) και έφτασαν στο συμπέρασμα πως η «ενοχλητική» ακτινοβολία προερχόταν από τη Μεγάλη Έκρηξη.

Μερικές απαντήσεις σε οικονομικά ερωτήματα της εποχής.

Οικονομική διέξοδο στην κρίση αναζητούν εκατομμύρια νοικοκυριά, που βλέπουν τις δόσεις των δανείων τους να «φουσκώνουν», τις πιστωτικές κάρτες να φορτώνονται και τις καταθέσεις να παραμένουν στάσιμες. Σε μια περίοδο όπου το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα αμφισβητείται, οι καταναλωτές αναζητούν λύσεις για την προστασία του οικογενειακού τους προϋπολογισμού και την ασφάλεια των χρημάτων τους. Απαντήσεις στα 10 καίρια ερωτήματα των δανειοληπτών αλλά και προτάσεις αντιμετώπισης της οικονομικής στενότητας δίνει ο ΕΤ, εξηγώντας τι θα πρέπει να προσέχουν για να διασφαλίσουν τα χρήματά τους και την επόμενη μέρα.

1 - Εχω στεγαστικό δάνειο που συνδέεται με το βασικό επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Επηρεάζεται από τα υψηλά επιτόκια;
Ανήκετε στην κατηγορία των τυχερών δανειοληπτών, που, προς το παρόν, ευνοείστε, καθώς η ΕΚΤ μείωσε το επιτόκιο κατά 0,5%, στο 3,75%. Αυτό σημαίνει ότι και η δόση σας θα μειωθεί από το Νοέμβριο από 30 μέχρι 100 ευρώ κάθε μήνα, ανάλογα με τη διάρκεια και το ποσό που έχετε δανειστεί. Εάν έχετε ακόμη σταθερό επιτόκιο, το οποίο θα μετατραπεί σε κυμαινόμενο, συνδεδεμένο και αυτό με το επιτόκιο της ΕΚΤ, δεν διατρέχετε κίνδυνο σε αυτή τη φάση. Ακόμη κι αν η δόση σάς φαίνεται ακριβή, θα πρέπει να σκεφθείτε διπλά πριν αλλάξετε το επιτόκιό σας, γιατί οποιαδήποτε νέα σύμβαση συνάψετε θα έχει επιτόκιο αναφοράς Euribor τριμήνου.

2 - Εχω δάνειο με επιτόκιο Euribor και η δόση είναι δυσβάσταχτη. Υπάρχει τρόπος να εξοικονομήσω χρήματα;
Οσοι έχουν πάρει δάνειο με επιτόκιο συνδεδεμένο με το Euribor έχουν δει τα τελικά τους επιτόκια να φθάνουν ή και να ξεπερνούν το 7% και η επιβάρυνση είναι πολύ μεγάλη.
Μια λύση είναι να ζητήσετε επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου (π.χ. από 20 σε 25 χρόνια), ώστε να μειωθεί η μηνιαία καταβολή, αλλά, αν θελήσετε να την επαναφέρετε στα αρχικά χρόνια, θα πληρώσετε ποινή.

3 - Να μετατρέψω το επιτόκιο του δανείου μου από Euribor σε σταθερό;
Εάν θεωρείτε ότι η κρίση έχει βάθος και τα διατραπεζικά επιτόκια θα αυξηθούν κι άλλο, μπορείτε να ζητήσετε τη μετατροπή του επιτοκίου σας σε σταθερό. Και εδώ απαιτείται πολλή σκέψη, καθώς ήδη οι τράπεζες έχουν εκτοξεύσει τα σταθερά επιτόκια στο 6,5-6,8%. Επίσης, σε περίοδο πτώσης των επιτοκίων, το δικό σας επιτόκιο θα παραμείνει ως έχει μέχρι τη λήξη της προσυμφωνημένης περιόδου.

4 - Τι πρέπει να ξέρω για την πρόωρη εξόφληση στη σταθερή περίοδο; Πότε με συμφέρει;
Η περίπτωση της πρόωρης αποπληρωμής στην σταθερή περίοδο αφορά μόνον όσους διαθέτουν αρκετά χρήματα για να πληρώσουν τις ποινές, που ανέρχονται σε τόκους 6 μηνών, ενώ είναι συμφέρουσα μόνο τα πρώτα χρόνια του δανείου (κυρίως στη διετία). Οσοι έχετε δάνεια σε Euribor, μπορεί να πάρετε μικρές οικονομικές ανάσες, αλλά λύση-πανάκεια δεν υπάρχει σε μια περίοδο όπου κυριαρχεί η αβεβαιότητα.

5 - Μπορώ να μεταφέρω το δάνειό μου σε άλλη τράπεζα;
Η δυνατότητα μεταφοράς του στεγαστικού σας δανείου σε άλλη τράπεζα πάντα υπάρχει, αλλά και σε αυτήν την περίπτωση τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Πρώτον, μπορείτε να επωφεληθείτε από την προσφορά του χαμηλού επιτοκίου για 1-3 χρόνια, αλλά στη συνέχεια το επιτόκιό σας δεν θα είναι με βάση το ΕΚΤ, αλλά με Euribor 3μήνου.
Δεύτερον, αν η δανειακή σας σύμβαση είναι σχετικά νέα (μέχρι 3 ετών), πιθανότατα έχει ρήτρα «απαγόρευσης». Αυτό σημαίνει ότι έχετε υπογράψει πως δεν θα μεταφέρετε το δάνειό σας για συνολική περίοδο μέχρι και 10 χρόνια, ενώ, αν «σπάσετε» τον όρο αυτό, θα πληρώσετε αυξημένη ποινή.

6 - Διαβάζω ότι τα επιτόκια του ελβετικού φράγκου είναι φθηνότερα από το ευρώ. Να πάρω στεγαστικό δάνειο σε ελβετικό φράγκο;
Είναι γεγονός ότι τα επιτόκια του ελβετικού φράγκου είναι φθηνότερα από τα αντίστοιχα του ευρώ και οι δόσεις από τις αρχές του έτους είναι από 60 μέχρι και 126 ευρώ χαμηλότερες από τις αντίστοιχες δανείου με Euribor.
Πριν επιλέξετε δάνειο με ελβετικό φράγκο θα πρέπει να γνωρίζετε ότι υπάρχει πάντα ο συναλλαγματικός κίνδυνος από την πορεία της ισοτιμίας ευρώ/ελβετικού φράγκου. Αν είστε διατεθειμένοι να πάρετε αυτό το ρίσκο και δεν ανησυχείτε κάθε φορά που θα βλέπετε διακυμάνσεις στη δόση σας, μπορείτε να προτιμήσετε τα δάνεια σε συνάλλαγμα.

7 - Γιατί ενώ τα επιτόκια του ευρώ πέφτουν, το επιτόκιο της πιστωτικής μου ανεβαίνει;
Η πραγματική επιβάρυνση για τη χρήση του «πλαστικού χρήματος» στην Ελλάδα έχει ξεπεράσει το 20%, ενώ το ονομαστικό επιτόκιο με το οποίο χρεώνονται οι αγορές σας είναι της τάξης του 18,25%-18,75%. Τα επιτόκια των καρτών καθορίζονται μονομερώς από τις τράπεζες, οπότε οι καταναλωτές δεν μπορούν να προσβλέπουν άμεσα σε μείωση επιτοκίων. Τουλάχιστον όχι όσο το Euribor δεν υποχωρεί κάτω από τα επίπεδα του 4,80%.

8 - Μπορώ με κάποιο τρόπο να μειώσω τις οφειλές στις πιστωτικές μου κάρτες;
Μπορείτε να μεταφέρετε το υπόλοιπο της κάρτας σας σε άλλη τράπεζα, εξασφαλίζοντας άτοκη περίοδο έξι μηνών για την αποπληρωμή του χρέους. Επίσης, υπάρχουν προγράμματα που προσφέρουν χαμηλά επιτόκια αποπληρωμής για δύο χρόνια, αλλά και συγκέντρωση οφειλών από πολλές κάρτες ή καταναλωτικά σε ένα δάνειο. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να κόψετε τις κάρτες που μεταφέρατε, ώστε να μην μπείτε στον πειρασμό να τις «φορτώσετε» ξανά.

9 - Εχω πάρει δάνειο για αγορά αυτοκινήτου και ένα ακόμη καταναλωτικό. Υπάρχει τρόπος να μειώσω τις δόσεις μου;
Τα καταναλωτικά δάνεια μπορούν να αναχρηματοδοτηθούν με την εκταμίευση ενός επισκευαστικού δανείου. Η δόση μπορεί να μειωθεί πάρα πολύ καθώς, πρώτον, πέφτει το επιτόκιο (από το 9,50%-11%, που είναι τα επιτόκια των καταναλωτικών, στο 6,50%, που είναι το κόστος των επισκευαστικών) και, δεύτερον, αυξάνεται η διάρκεια αποπληρωμής. Προϋπόθεση είναι αυτός που θέλει να αποπληρώσει το καταναλωτικό δάνειο να έχει ακίνητο στο όνομά του, στο οποίο και θα εγγράψει την προσημείωση. Και, φυσικά, να συνειδητοποιήσει ότι προσημειώνει το ακίνητο και, αν δεν είναι συνεπής στην καταβολή των δόσεών του, μπορεί να το χάσει.

10 - Πού μπορώ να τοποθετήσω τα χρήματά μου ώστε και ασφαλή να είναι και να έχω ικανοποιητικές αποδόσεις;
Η κυβέρνηση έχει ανεβάσει την εγγύηση των καταθέσεων στις 100.000 ευρώ, αν και περίπτωση κατάρρευσης ελληνικής τράπεζας είναι απίθανη. Οσοι δεν πιστεύουν ότι θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα στις καταθέσεις μπορούν να βρουν αυτή την περίοδο υψηλές αποδόσεις γύρω στο 4,5-5%, ακόμη και μετά την αφαίρεση του φόρου σε μια προθεσμιακή κατάθεση. Τόσο υψηλές αποδόσεις αυτή την περίοδο δεν βρίσκει εύκολα κάποιος σε άλλες επενδύσεις, εκτός και αν αποφασίσει να πάρει το ρίσκο και να μπει στη χρηματιστηριακή αρένα. Αν κάποιος θέλει να διατηρήσει τα χρήματά του σε άμεση ζήτηση, αποφεύγοντας τις προθεσμιακές καταθέσεις, θα πρέπει να θυσιάσει τις αποδόσεις, καθώς στο απλό ταμιευτήριο το επιτόκιο δεν υπερβαίνει το 2-3%.

Ποιες καταθέσεις είναι εγγυημένες

Ολες οι καταθέσεις, νομικών και φυσικών προσώπων, είναι εγγυημένες. Ακόμη και οι καταθέσεις των επιχειρήσεων, σε περίπτωση κατάρρευσης μιας τράπεζας, φέρουν την εγγύηση του Ταμείου Εγγύησης Καταθέσεων (ΤΕΚ). Ακόμη, όμως, και όπου είναι «ρευστή» η ασφάλεια των αποταμιεύσεων, υπάρχει η πολιτική δέσμευση της κυβέρνησης για εγγύηση όλων των καταθέσεων χωρίς να έχει διαχωρίσει τους αποταμιευτές. Με βάση όσα προβλέπει το ΤΕΚ, όλα τα είδη των καταθέσεων των ιδιωτών είναι εγγυημένα: ταμιευτηρίου, προθεσμίας, όψεως, φοιτητικοί λογαριασμοί ή νέων κ.λπ. Η εγγύηση παρέχεται και στους λογαριασμούς σε συνάλλαγμα. Εγγυημένες είναι και οι καταθέσεις για όλα τα ξένα πιστωτικά ιδρύματα που λειτουργούν στη χώρα μας.

Η Ευρώπη δείχνει τον δρόμο της εξόδου από την κρίση

Ο Σαρκοζί και ο Μπράουν δείχνουν στους Αμερικάνους τον δρόμο.

Τα τελευταία χρόνια, όταν η Wall Street άνθιζε, οι Αμερικανοί θεωρούσαν ότι η Ευρώπη προσφέρεται μόνο για διακοπές, όχι για οικονομικές καινοτομίες.

Το Λονδίνο παρέμενε βέβαια ένας χρηματοπιστωτικός πυρήνας, αλλά οι Αμερικανοί θεωρούσαν ότι όφειλε τη θέση του αυτή στα πετροδολάρια από τη Ρωσία και τον Κόλπο - και ότι, εν πάση περιπτώσει, αποτελούσε εξαίρεση σε μια Ευρώπη που κοιμόταν.

Τις τελευταίες εβδομάδες, όμως, η εικόνα αυτή έχει αλλάξει, καθώς έρχονται στο προσκήνιο τακτικές που ως τώρα οι Αμερικανοί τις θεωρούσαν ξεπερασμένες: μεγαλύτερη παρέμβαση του κράτους στην οικονομία, φορολογία στην κατανάλωση για να ενθαρρυνθεί η αποταμίευση και ένα ευρύτερο δίχτυ κοινωνικής προστασίας.

Όσο κι αν οι Ευρωπαίοι υστερούν στις οικονομικές καινοτομίες αποδείχθηκαν πολύ πιο ικανοί από τους Αμερικανούς στο να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της τελευταίας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Μπορεί να άργησαν να συνεννοηθούν, αλλά τελικά υιοθέτησαν ένα σχέδιο σωτηρίας των τραπεζών το οποίο μιμήθηκαν στη συνέχεια οι Αμερικανοί. Τις τελευταίες δεκαετίες, γινόταν ακριβώς το αντίθετο.

Πολλοί Ευρωπαίοι δεν αποφεύγουν τις θριαμβολογίες. «Ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός έχει καλύτερες προδιαγραφές για την αντιμετώπιση της κρίσης», έγραψε πρόσφατα η ολλανδική εφημερίδα Trouw.

«Η Ευρώπη απέδειξε ότι μπορεί να απαντήσει σε μια κρίση πιο γρήγορα από τις Ηνωμένες Πολιτείες», δηλώνει ο Λίον Μπρίταν, υπουργός Εσωτερικών επί πρωθυπουργίας Θάτσερ και πρώην ανώτατος αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Οι Ηνωμένες Πολιτείες δυσκολεύτηκαν πολύ να φτάσουν σ' ένα βιώσιμο σχέδιο».

Άλλοι είναι πιο επιφυλακτικοί. Η γρήγορη απάντηση στην τελευταία κρίση δεν μπορεί να σβήσει μια μεγάλη περίοδο απραξίας, λέει ο Ζαν Πιζανί-Φερί, πρώην οικονομικός σύμβουλος της γαλλικής κυβέρνησης και νυν διευθυντής του ερευνητικού κέντρου Bruegel, στις Βρυξέλλες.

Η Ευρώπη εξακολουθεί να έχει μεγάλα προβλήματα, όπως υψηλή ανεργία και την πιθανότητα μιας παρατεταμένης ύφεσης. Το ερώτημα, έτσι, είναι αν η συντονισμένη δράση των τελευταίων ημερών σηματοδοτεί μια νέα πορεία ή αποτελεί μια εξαίρεση.

Σύμφωνα πάντως με τον Αντριου Μοράβτσικ, καθηγητή πολιτικής και διεθνών θεμάτων στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, η μίμηση της ευρωπαϊκής προσέγγισης από τους Αμερικανούς θα έχει πολιτικές επιπτώσεις και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

(η αντιγραφή από τους New York Times παρακαλώ "Europe leads the way to the only exit")

Η Ισλανδία πτώχευσε ..... έπονται Ουγγαρία, Ουκρανία, Λευκορωσία κλπ

Οι Ισλανδοί μοιάζει να βγαίνουν από ένα νέο μυθιστόρημα του Φραντς Κάφκα, όπου όλοι είναι ένοχοι εξ ορισμού.

Όλες οι μεγάλες τράπεζες της χώρας εθνικοποιήθηκαν και όλοι οι Ισλανδοί συνειδητοποίησαν ότι χρωστάνε εκατομμύρια δολάρια ο καθένας. Σε ποιον, δεν ξέρουν. Τα θλιμμένα πρόσωπα των πολιτικών, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών προσθέτουν μια τελευταία πινελιά σ' αυτόν τον σουρεαλιστικό πίνακα.

Η κατάσταση μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, το 1989, και με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Αντί να βρίσκονται όμως στο ρόλο του θεατή, οι Ισλανδοί είναι πρωταγωνιστές.

Τα 500 πλουσιότερα στελέχη τραπεζών έχασαν τη δουλειά τους μέσα σε μια νύχτα. Πολλοί ακόμα περιμένουν να υποστούν το διπλό κτύπημα της ανεργίας και της απώλειας των σπιτιών τους, καθώς οι δόσεις των στεγαστικών δανείων εκτοξεύτηκαν στα ύψη.

Η ισλανδική κορώνα ..... στην θέση της μπορεί να ήταν η δραχμή αν δεν είχαμε αλλάξει νόμισμα.

Οταν το χρηματιστήριο του Ρέικιαβικ άνοιξε ξανά την περασμένη Τρίτη, ύστερα από τρεις ημέρες αναστολής των συναλλαγών, ο δείκτης του έχασε το 75% της αξίας του. Ουρές σχηματίζονται μπροστά στις τράπεζες για ξένα νομίσματα, αλλά υπάρχει όριο στις αναλήψεις, καθώς πολλές ξένες τράπεζες αρνούνται να δεχθούν το νόμισμα της Ισλανδίας.

Οι εισαγωγείς και οι εξαγωγείς δεν μπορούν να βρουν συνάλλαγμα για να κάνουν τη δουλειά τους. Οι ισλανδοί τουρίστες που βρίσκονται στο εξωτερικό συναντούν προβλήματα για να πάρουν μετρητά από τα ΑΤΜ. Η βρετανική κυβέρνηση εφάρμοσε τον αντιτρομοκρατικό νόμο για να «παγώσει» τα κεφάλαια μιας ισλανδικής τράπεζας. Και ο κατάλογος είναι ακόμη μακρύς: ο τίτλος του σεναρίου θα μπορούσε να είναι «ο εφιάλτης της παγκοσμιοποίησης».

«Νομίζαμε πως είχαμε φίλους, στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», γράφει στη «Herald Tribune» ο Γκάουτι Κρίστμανσον, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ρέικιαβικ. «Τους αναζητήσαμε την ώρα που τους είχαμε ανάγκη και διαπιστώσαμε ότι ήταν απορροφημένοι από τα δικά τους προβλήματα. Μόνο οι Σκανδιναβοί έτειναν χείρα βοηθείας και στη συνέχεια, ξαφνικά, οι Ρώσοι. Αυτός ο κόσμος έχει αλλάξει».

Οι Ισλανδοί ανακάλυψαν τον καπιταλισμό τη δεκαετία του '90, όταν έριξαν χρήματα σε διαμερίσματα, σπίτια, αυτοκίνητα, γκάτζετς και μετοχές. Το κακό ήταν ότι αυτά τα χρήματα ήταν δανεικά. Υστερα από μια περίοδο στερήσεων, επιτέλους απολάμβαναν τις ελευθερίες του καπιταλισμού και των πιστωτικών καρτών. Πίστεψαν ότι τα πράγματα ήταν απλά - έτσι, τουλάχιστον, τους διαβεβαίωναν ξανά και ξανά οι υπέρμαχοι της ελεύθερης αγοράς. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θα μπορούσαν εύκολα να πληρώσουν τα δάνειά τους και τις στεγαστικές κάρτες. Ωσπου ήλθε η περασμένη εβδομάδα.

Τώρα που οι Ισλανδοί διαπιστώνουν ότι δεν θα τα βγάλουν εύκολα πέρα, το σοκ είναι τόσο μεγάλο, ώστε δεν αισθάνονται ούτε οργή ούτε θλίψη.

«Νομίζαμε ότι η Ισλανδία είναι μια ανεξάρτητη χώρα που μπορεί να φροντίσει τον εαυτό της χωρίς τη βοήθεια της Ρωσίας ή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου,ότι το νόμισμά μας είχε κάποιο νόημα, και ότι μπορούσαμε να έχουμε εταιρείες, και εταιρείες σε όλο τον κόσμο», συνεχίζει ο Κρίστμανσον. «Δεχθήκαμε άκριτα το καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο μοιάζει τώρα με ένα γιγάντιο καζίνο χωρίς ιδιοκτήτη. Πιστέψαμε ότι μπορούμε να βρούμε χρήματα από το πουθενά, και σήμερα καταλαβαίνουμε ότι τα χρήματά μας δεν έχουν καμιά αξία. Και κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει, ούτε οι πολιτικοί ούτε οι τραπεζίτες ούτε οι εφοπλιστές».

Κατά σύμπτωση, το φθινόπωρο θα εκδοθεί στη χώρα η νέα έκδοση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Ίσως λοιπόν, καταλήγει ο ισλανδός καθηγητής, η Ισλανδία του Κάφκα να έχει ένα εντελώς διαφορετικό τέλος απ' αυτό που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.

Ουγγαρία, Ουκρανία και Λευκορωσία βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού και ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν να ακολουθήσουν το δρόμο της Ισλανδίας, εξελίξεις πιθανόν εντός της εβδομάδας.

Σουρεαλισμός της οικονομίας .... και το ανέκδοτο της μαϊμούς

Μια χρηματοπιστωτική κρίση ήταν αρκετή για την αποθέωση του σουρεαλισμού.

Ο Σαλβατόρ Νταλί θα μπορούσε να κάνει έναν θαυμάσιο πίνακα με τον «σοσιαλιστή» Τζόρτζ Μπους, τον φιλελεύθερο πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί να διακηρύσσει το τέλος του καπιταλισμού - τζόγου και τον Βρετανό πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν να τον υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες στις Βρυξέλλες, σαν το μάγο με τα δώρα.

Σύμφωνοι, στα χαρακώματα δεν υπάρχουν άθεοι και στην οικονομική κρίση ιδεοληπτικοί, αλλά γιατί δεν παραμερίζονται οι ιδεολογίες όχι μόνο για να σωθεί το σύστημα, αλλά και ανθρώπινες ζωές από τον υποσιτισμό;

«Για να εξαφανίσουμε την πείνα από τον πλανήτη μας αρκούν σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ανθρωπιστικών οργανώσεων 30 δισ. δολάρια το χρόνο, κάτι λιγότερο δηλαδή από το 5% του πακέτου Πόλσον για τη διάσωση των τραπεζών... 2400 χλμ. μακριά από την Γουόλτ Στριτ βρίσκεται η Αϊτή, που κατήντησε πια συνώνυμο της φτώχειας.

Η Αϊτή είναι μακριά από τις χρηματαγορές, γι' αυτό εκεί οι πεινασμένοι πεθαίνουν σιωπηλά»

από τη le monde

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα μικρό χωριό, ένας άντρας ανακοίνωσε στους ντόπιους ότι θα αγόραζε μαϊμούδες για $10 τη μία.

Οι χωρικοί βλέποντας ότι υπήρχαν πολλές μαϊμούδες τριγύρω, βγήκαν έξω στο δάσος και ξεκίνησαν να τις πιάνουν. Ο άντρας αγόρασε χιλιάδες μαϊμούδες για$10 κάθε μια, αλλά καθώς η διαθέσιμη ποσότητα άρχιζε να μειώνεται, οι...

χωρικοί σταμάτησαν τις προσπάθειές τους. Ο άντρας λοιπόν αυτός ανακοίνωσε ότι τώρα θα αγόραζε κάθε μαϊμού για $20. το γεγονός αυτό ανανέωσε το ενδιαφέρον των χωρικών και ξεκίνησαν να κυνηγούν μαϊμούδες ξανά.

Σύντομα η διαθέσιμη ποσότητα είχε κι άλλο μειωθεί και ο κόσμος γύρισε σιγά σιγά στις φάρμες τους. Η τιμή της προσφοράς τώρα ανέβηκε στα $25 και η διαθεσιμότητα μαϊμούδων έγινε τόσο μικρή, που χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια για να δεις μια μαϊμού,πόσο μάλλον να την πιάσεις.
Ο άντρας αυτός ανακοίνωσε ότι τώρα θα αγόραζε τις μαϊμούδες για $100 τη μία. Ωστόσο,επειδή έπρεπε να κατέβει στην πόλη για δουλειές, αγοραστής θα ήταν ο βοηθός τους,εκ μέρους του.

Με την ευκαιρία της απουσίας του αφεντικού, ο βοηθός είπε στους χωρικούς: «κοιτάξτε αυτές τις μαϊμούδες στο μεγάλο κλουβί που έχει μαζέψει το αφεντικό μου. Θα σας τις πουλήσω για $50 τη μία και όταν εκείνος επιστρέψει από την πόλη, μπορείτε να του τις πουλήσετε για $100.

Οι χωρικοί μάζεψαν όλες τις οικονομίες τους και αγόρασαν όλες τις μαϊμούδες.

Από τότε δεν είδαν ποτέ ξανά ούτε τον άντρα ούτε τον βοηθό του, μόνο μαϊμούδες παντού.

Καλώς ήρθατε στην Wall Street

Το τέλος του νεοφιλελεύθερου νεοφονταμενταλισμού ...... καλώς ήρθατε στο no risk capitalism

«Ζούμε μια έντονη στιγμή, μια στιγμή ανατροπής, μια συνταρακτική στιγμή -ενδεχομένως θετική- στον αγώνα κατά του νεοφιλελεύθερου νεοφονταμενταλισμού. Το αποδεικνύει η εξέλιξη της εκστρατείας του Μπάρακ Ομπάμα, η οποία στην αρχή είχε κεντρώο χαρακτήρα και στη συνέχεια μετατράπηκε σε δημοψήφισμα κατά της παντοδυναμίας της αγοράς. Πρόκειται για μια ριζική στροφή των Δημοκρατικών, και κυρίως του Ομπάμα, ο οποίος προέρχεται από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου, ενός θερμοκηπίου της φιλελεύθερης σκέψης», γράφει στη «Λιμπερασιόν» η καναδέζα δημοσιογράφος Ναόμι Κλάιν, που δραστηριοποιείται στον αγώνα για μια «άλλη» παγκοσμιοποίηση.

Κατά την άποψή της, το σχέδιο Πόλσον αποσκοπεί στη σωτηρία των κερδοσκόπων της Ουόλ Στριτ, οι οποίοι δημιούργησαν μια οικονομική αποκάλυψη ισοδύναμη με την 11η Σεπτεμβρίου. Η μικρή ελίτ που βρίσκεται στην εξουσία εκμεταλλεύεται την ατμόσφαιρα φόβου και πανικού που έχει δημιουργηθεί για να εφαρμόσει μια επείγουσα θεραπεία. Καλώς ήρθατε στον no risk capitalism, έναν καπιταλισμό χωρίς κινδύνους (χρεοκοπίας) γι' αυτούς που οδηγούν τον κόσμο στην καταστροφή. Σε αυτόν τον κόσμο, τα κέρδη πηγαίνουν πάντα σε μια μειοψηφία, ενώ οι ζημιές είναι συλλογικές. Η βόμβα των ιδιωτικών χρεών μεταφέρεται στο κρατικό θησαυροφυλάκιο και θα εκραγεί στα χέρια του επόμενου προέδρου, που πολύ πιθανόν να είναι ο Ομπάμα. Ο τελευταίος δεν θα μπορέσει έτσι, εφόσον εκλεγεί, να χρηματοδοτήσει την πράσινη οικονομική του πολιτική. Δεν θα μπορέσει να επενδύσει μαζικά στην εκπαίδευση, στα κοινωνικά προγράμματα, δεν θα μπορέσει να υπερασπιστεί αυτό που έχει μείνει από τον δημόσιο τομέα. Με άλλα λόγια, δεν θα μπορέσει να ακολουθήσει μια εναλλακτική πολιτική.

Κατόπιν αυτών, συνεχίζει η συγγραφέας της «Στρατηγικής του σοκ», δεν μπορεί να περιμένει κανείς η σημερινή κρίση να οδηγήσει στο θάνατο της ιδεολογίας της παντοδύναμης αγοράς. Η ιδεολογία αυτή ήταν πάντα μια γιγάντια απάτη, ένα προκάλυμμα που έκρυβε τη συσσώρευση πλούτου για τους ολίγους. Τι εντυπωσιακό που είναι να βλέπει κανείς εκείνους που εξήραν τις αρετές του laisser-faire να ζητούν τώρα την παρέμβαση της κυβέρνησης! Δεν θα αργήσουν να ζητήσουν και την πλήρη ασυλία των διευθυντών των επιχειρήσεων.

Ο Νιουτ Γκίνγκριτς, πρώην πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, κατέθεσε ήδη 18 ιδέες για την επιστροφή στις «θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις» που είχαν προωθήσει Ρίγκαν και Θάτσερ. Ανάμεσά τους, η κατάργηση του νόμου Σαρμπάνη-Οξλεϊ, που επιχείρησε να καθορίσει τις ευθύνες των διευθυντών των επιχειρήσεων μετά το σκάνδαλο της Εnron.

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα, υποστηρίζει η Ναόμι Κλάιν, είναι να χρησιμοποιείται η κρίση του συστήματος για την ανοικοδόμησή του. Το μόνο που πεθαίνει μ' αυτή την κρίση είναι η έτσι κι αλλιώς ετοιμοθάνατη κυβέρνηση Μπους. Αυτοί που θα έπρεπε να πεθάνουν, επίσης, είναι όλα εκείνα τα ιδρύματα που, στη διάρκεια της ασιατικής κρίσης του 1998, ζητούσαν από το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών να μη στείλει καμιά βοήθεια.

(Liberation)

Να γιατί οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι !! στις κρίσεις

Για κάποιους σεϊχηδες από το Ντουμπάι ή μεγαλοεπενδυτές όπως ο Αμερικανός Γουόρεν Μπάφετ (φωτογραφία), που συνηθίζουν να ποντάρουν στις κρίσεις ή για κάποιους μεγαλοδικηγόρους και ψυχαναλυτές η χρηματοπιστωτική κρίση φέρνει τεράστια κέρδη.

«Εφόσον έχουμε αρκετά μετρητά, μας δίνεται τώρα η ευκαιρία να τα χρησιμοποιήσουμε έξυπνα», εξηγεί ο Γουόρεν Μπάφετ, που επένδυσε ήδη στην Goldman Sachs 5 δισ. και γνωστοποίησε ότι θα επενδύσει άλλα 5 δισ., ενώ προτίθεται να επενδύσει και στην General Electric άλλα 3 δισ.

Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις πολλών, όλοι γνωρίζουν στην Ν. Υόρκη πως μέχρι τώρα οι επενδύσεις του Μπάφετ σπάνια έπιασαν πάτο.

Οι πλούσιοι γίνονται δηλαδή τώρα, εάν είναι ριψοκίνδυνοι, πλουσιότεροι;

Οχι, υποστηρίζει ο Πίτερ Καρντίγιο, αναλυτής της Avalon Partners, αυτό που συμφέρει τον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου, θα πρέπει να είναι κερδοφόρο και για τον μικρομέτοχο, γι' αυτό συμβουλεύει τους μικροεπενδυτές να επενδύσουν προσεκτικά, μικρά ποσά, ώστε να είναι και αυτοί κερδισμένοι, έστω σε μικρότερη κλίμακα. Αυτή τη στιγμή όμως οι μικροεπενδυτές στην πλειοψηφία τους χάνουν.

Γι' αυτό και υπάρχουν εκατοντάδες Αμερικανοί μικρομέτοχοι που ζητούν την κεφαλή επί πίνακι των διάσημων αναλυτών και προσφεύγουν στα δικαστήρια για να αποσπάσουν αποζημιώσεις.

Ο Τζέικομπ Ζαμάνσκι, μεγαλοδικηγόρος, χειρίζεται μια σειρά τέτοιες περιπτώσεις, όπως π.χ. εκείνη εναντίον του κορυφαίου αναλυτή της Merrill Lynch Χένρι Μπλόντζετ, διότι συμβούλευε μικρομετόχους να επενδύουν σε πακέτα που διαχειρίζονταν η εν λόγω εταιρεία αποκρύπτοντας όμως ότι ήταν ο χρηματοπιστωτικός σύμβουλος της.

Οπως λέει ο Ζαμάνσκι, που πληρώνεται 600 δολάρια την ώρα για οποιαδήποτε συμβουλή που έχει σχέση με την χρηματοπιστωτική κρίση: «Μου τηλεφωνούν πελάτες από όλον τον κόσμο. Δεχόμαστε 50% περισσότερα τηλεφωνήματα».

Οι μικροεπενδυτές και γενικά οι χαμένοι της κρίσης δεν ζητούν όμως συμβουλές μόνον σε δικηγόρους, αλλά και σε ψυχαναλυτές και ψυχολόγους.

Ο ψυχολόγος Τζον Γκίνεν, που έχει από το 1983 Κέντρο Ψυχολογικής Υποστήριξης στην Γουόλτ Στριτ, αναμένει από τον Μάρτιο του 2009 να διπλασιαστούν οι πελάτες του.

«Το ιατρείο μου δεν γεμίζει από πελάτες, κατά τη διάρκεια της όποιας οικονομικής κρίσης. Συνήθως έρχονται όλοι πέντε με έξι εβδομάδες μετά από ένα σοκ και μια αγχώδη κατάσταση.»

Αναδιανομή του πλούτου στη Ρωσία

Τραπεζίτες και επενδυτές λένε ότι οι ολιγάρχες που κατέφυγαν σε εκτεταμένο δανεισμό τις καλές εποχές για να επεκτείνουν τις επιχειρηματικές τους αυτοκρατορίες είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένοι, καθώς καταποντίζεται η χρηματιστηριακή αξία των εταιρειών τους.

Eνα από τα γνωστότερα θύματα της κρίσης μέχρι στιγμής είναι ο Ολεγκ Ντεριπάσκα, 40 ετών, ο πλουσιότερος άνθρωπος της Ρωσίας, σύμφωνα με τη λίστα του περιοδικού Forbes που δημοσιεύθηκε τον Μάιο βάσει των μετοχών που διατηρούσε στον βιομηχανικό τομέα. Κατά τη διάρκεια της κρίσης ο Ντεριπάσκα πούλησε γρήγορα μετοχές σε δύο ξένες εταιρείες για να εξασφαλίσει ρευστό.

Μεταξύ των ευνοηθέντων από την κρίση είναι ο 43χρονος μεγιστάνας της μεταλλευτικής βιομηχανίας Μιχαήλ Προχόροφ, ο οποίος συγκέντρωσε περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια δολάρια πουλώντας μετοχές και τώρα αγοράζει σε χαμηλές τιμές, όπως το ήμισυ του μετοχικού κεφαλαίου της τοπικής επενδυτικής τράπεζας Renaissance Capital.

Αλλά ένας από τους μεγαλύτερους κερδισμένους θα είναι το ρωσικό κράτος, που θα ενισχύσει την επιρροή του επί των ολιγαρχών.

"Η κυβέρνηση θα αποφασίσει ποιος θα επιβιώσει και ποιος όχι, διότι όλοι οι ολιγάρχες έχουν δανεισθεί", λέει ο Πίτερ Μπουν του Center for Economic Performance του London School of Economics and Political Science.

Σε έναν κόσμο όπου το ρευστό είναι βασιλιάς, το ρωσικό κράτος - που διαθέτει τα τρίτα σε μέγεθος συναλλαγματικά αποθέματα και αποθέματα χρυσού, μετά την Κίνα και την Ιαπωνία, διαθέτει μεγαλύτερη ρευστότητα από όλους μαζί τους ολιγάρχες.

Το μέγεθος των περιουσιακών στοιχείων των μεγάλων επιχειρηματιών αναγκάζει το Κρεμλίνο να παρέμβει για να προλάβει τη ρευστοποίηση και την κατάληξή τους σε ξένα χέρια.

Αυτό ισοδυναμεί με ανατροπή της κατάστασης που επικρατούσε στη δεκαετία του '90, οπότε ένα κράτος στα πρόθυρα της πτώχευσης προσέτρεχε για δάνεια στους ολιγάρχες, προσφέροντάς τους ως αντάλλαγμα μερίδια σε ορισμένες από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες επιχειρήσεις πρώτων υλών.

Το ρωσικό κράτος δεν κατόρθωσε να αποπληρώσει τα δάνεια αυτά, αφήνοντας στους ολιγάρχες τον έλεγχο των επιχειρήσεων αυτών. "Το 1996, χρονιά κατά την οποία η κυβέρνηση Γέλτσιν κατέφευγε στον δανεισμό και τα κοσμήματα της ρωσικής οικονομίας ξεπουλιόντουσαν, θα πάρει την εκδίκησή της", εκτιμά ο Ιβάν Ιβαντσένκο, αναλυτής του VTB Capital της Μόσχας. "Μόνο που αυτή τη φορά οι διψασμένοι για ρευστό ολιγάρχες ικετεύουν το πλούσιο κράτος να τους δανείσει. Και κανείς να μην τρέφει ψευδαισθήσεις για το ότι η μάχη για την στελέχωση της νέας ελίτ θα είναι σκληρή".

REUTERS , Deutsche Welle

Νόμπελ οικονομίας 2009 - Γκορντον Μπράουν??

Αρθρο του ΠΟΛ ΚΡΟΥΓKΜΑΝ,

νομπελίστα Οικονομίας 2008

Τα πράγματα έχουν πάρει απρόσμενη τροπή. Η βρετανική κυβέρνηση δεν παύει να είναι ένας νέος παίκτης στην παγκόσμια οικονομική σκηνή. Το Λονδίνο είναι αναμφίβολα ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά κέντρα του κόσμου, ωστόσο, η βρετανική οικονομία είναι μικρότερη από την αμερικανική και η Τράπεζα της Αγγλίας δεν μπορεί να συγκριθεί, από πλευράς επιρροής, ούτε με τη Federal Reserve ούτε με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Δεν θα περίμενε, λοιπόν, κανείς από τη Βρετανία να παίξει ηγετικό ρόλο, γράφει στους New York Times ο Αμερικανός οικονομολόγος –και τιμηθείς με το Νόμπελ Οικονομίας 2008– Πολ Κρούγκμαν.

Ωστόσο, η κυβέρνηση Μπράουν διαμόρφωσε ξεκάθαρη άποψη για την κρίση και επέδειξε αποφασιστικότητα στην εφαρμογή των πορισμάτων της. Αυτή η ξεκάθαρη άποψη και η αποφασιστικότητα δεν απαντήθηκε σε καμία άλλη δυτική κυβέρνηση.

Ποιος είναι ο πραγματικός χαρακτήρας της κρίσης; Τα επιμέρους στοιχεία μπορεί να είναι ασύλληπτα σύνθετα, ωστόσο, τα βασικά χαρακτηριστικά της είναι αρκετά απλά. Το σπάσιμο της «φούσκας» στην αγορά κατοικίας οδήγησε σε μεγάλες απώλειες για όλους όσοι αγόρασαν στοιχεία ενεργητικού με ενυπόθηκα δάνεια. Οι απώλειες αυτές άφησαν υπερβολικά μεγάλα χρέη και υπερβολικά μικρά κεφάλαια σε πολλά από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλύψουν τις πιστώσεις που είχε ανάγκη η οικονομία. Τα ιδρύματα, με τη σειρά τους, προσπάθησαν να καλύψουν τα χρέη τους με αύξηση του κεφαλαίου τους μέσω της πώλησης στοιχείων ενεργητικού, γεγονός που οδήγησε σε μείωση των τιμών και ακόμη μεγαλύτερη μείωση των κεφαλαίων.

Τι μπορεί να γίνει για αποτροπή της κρίσης; Η παροχή βοήθειας στους κατόχους κατοικιών παρότι ευκταία, δεν παρέχει προστασία από τις μεγάλες απώλειες των επισφαλών δανείων και σε κάθε περίπτωση θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να λειτουργήσει υπό τις σημερινές συνθήκες πανικού. Η φυσιολογική αντίδραση –και η λύση που υιοθετήθηκε σε πολλές κρίσεις στο παρελθόν– είναι η αντιμετώπιση του προβλήματος ανεπάρκειας κεφαλαίων με παροχή πρόσθετων κεφαλαίων στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα από το κράτος έναντι μεριδίων συμμετοχής.

Αυτού του είδους η προσωρινή μερική κρατικοποίηση, η οποία αναφέρεται ως «ένεση μετοχικών κεφαλαίων» είναι ο τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης που υποστηρίζουν πολλοί οικονομολόγοι.

Όταν, όμως, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Χένρι Πόλσον, ανακοίνωσε το σχέδιο διάσωσης του χρηματοπιστωτικού κλάδου ύψους 700 δισ. δολάρια, ουσιαστικά απέρριψε την προφανή αυτή οδό δηλώνοντας ότι «αυτό το κάνεις σε περίπτωση πτώχευσης». Αντ’ αυτού, ζήτησε από την κυβέρνηση να εξαγοράσει τα τοξικά χρεόγραφα με ενυπόθηκες εξασφαλίσεις.

Την ίδια στιγμή, η βρετανική κυβέρνηση χτύπησε το πρόβλημα στη ρίζα του –και επιδόθηκε στην επίλυσή του με θαυμαστή ταχύτητα. Στην έκτακτη σύνοδο κορυφής την Κυριακή, οι μεγαλύτερες οικονομίες της ηπειρωτικής Ευρώπης δήλωσαν ότι είναι έτοιμες να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Βρετανού πρωθυπουργού διοχετεύοντας δισεκατομμύρια δολάρια στις τράπεζες ως εγγύηση για τα χρέη τους.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν τα μέτρα αυτά θα έχουν αποτέλεσμα. Αλλά πολιτική σημαίνει, εν τέλει, ξεκάθαρη άποψη για το τι πρέπει να γίνει. Το επόμενο ερώτημα που γεννάται είναι «γιατί η ξεκάθαρη αυτή άποψη έπρεπε να έρθει από το Λονδίνο και όχι από την Ουάσινγκτον;».

Δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι η αρχική αντίδραση του κ. Πόλσον διαστρεβλώθηκε από την ιδεολογία που υπηρετεί. Μην ξεχνάτε ότι ανήκει σε μια κυβέρνηση της οποίας το σκλόγκαν θα μπορούσε να είναι «καλό το ιδιωτικό, κακό το δημόσιο», γεγονός που δεν αφήνει περιθώρια παραδοχής της ανάγκης για κρατική συμμετοχή στα κεφάλαια των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Δεδομένου ότι οι ειδικοί επαγγελματίες απομακρύνθηκαν από την εκτελεστική εξουσία, είναι πολύ πιθανό να μην έχει μείνει κανείς στο υπουργείο Οικονομικών με την απαραίτητη δομή και το υπόβαθρο για να πει στον κ. Πόλσον ότι δεν «βγάζει νόημα».

Για καλή τύχη της παγκόσμιας οικονομίας, ο Γκόρντον Μπράουν και τα στελέχη της κυβέρνησής του «βγάζουν νόημα». Και μάλλον είναι αυτοί που μας έδειξαν το δρόμο για την έξοδο από την κρίση.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ο μόνος που κατηγορεί τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης "Δεν μπορεί η έξοδος από την κρίση να αντιμετωπίζεται με μια μηχανή που εκτυπώνει χρήμα και το διοχετεύει στην αγορά" είπε και ίσως έχει δίκιο.

Οικονομική κρίση - και οι λίρες της γιαγιάς

• Η σύνοδος των ηγετών της Ευρωζώνης αποφάσισε:
  

1. εγγυώνται ότι θα αποτρέψουν με όλα τα μέσα, συμπεριλαμβανομένης και της αναχρηματοδότησης (συμμετοχή στο μετοχικό τους κεφάλαιο = κρατικοποίηση), τη χρεοκοπία τραπεζών, των οποίων η πτώχευση θα εγκυμονούσε κινδύνους για το σύνολο του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
2. Οι παρεμβάσεις για τη διάσωση τραπεζών που αντιμετωπίζουν έλλειψη ρευστότητας θα γίνεται με εθνικά μέσα, αλλά με τρόπο συντονισμένο σε όλα τα κράτη - μέλη και όπου απαιτείται θα επιδεικνύεται η κοινοτική αλληλεγγύη
3. Σε κοινοτικό επίπεδο, το πρώτο μέτρο που αποφασίζεται και αναμένεται να βοηθήσει σημαντικά είναι η διάθεση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα επενδύσεων 30 δισ. ευρώ, κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, υπό μορφή επιδοτούμενων δανείων

Τα μέτρα που υιοθετήθηκαν βασίζονται στο βρετανικό σχέδιο της κυβέρνησης - Μπράουν, που συμμετείχε στις εργασίες της συνόδου κορυφής άσχετα αν η χώρα του δεν συμμετέχει στο Ευρώ.

• «Το G7 συμφώνησε ότι η παρούσα κατάσταση απαιτεί επείγουσα και έκτακτη δράση και δεσμεύθηκε να συνεχίσει να εργάζεται από κοινού για τη σταθεροποίηση και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στις αγορές», αναφέρεται στο τελικό ανακοινωθέν. Στο σχέδιο δράσης περιλαμβάνεται η προστασία τραπεζών, με τη διασφάλιση ότι μπορούν να αντλήσουν κεφάλαιο από κρατικές και ιδιωτικές πηγές, μέτρα για να επαναληφθεί η ροή πιστώσεων και να προστατευθούν οι καταθέτες, αν και στο σημείο αυτό δεν ανακοινώθηκαν συγκεκριμένα μέτρα, καθώς και η δέσμευση να ληφθεί αποφασιστική δράση και να χρησιμοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα εργαλεία για τη στήριξη των χρηματοοικονομικών οργανισμών. Επίσης, το G7 θα ενεργήσει έτσι ώστε τα αντίστοιχα εθνικά προγράμματα να εγγυώνται τις τραπεζικές καταθέσεις για να μπορέσουν οι μικροκαταθέτες να συνεχίσουν να έχουν εμπιστοσύνη στην ασφάλεια των καταθέσεών τους. Ωστόσο, το G7 απέφυγε να υποστηρίξει το βρετανικό σχέδιο (κρατικοποίηση τραπεζών).
• Το Σαββατοκύριακο έγινε και η σύνοδος κορυφής των G20 στις ΗΠΑ όπου και μίλησε ο Πρόεδρος Τζ. Μπους (-της που λέει και ο Λάκης). Στις χώρες του G20 συμμετέχει και η Τουρκία στην πλευρά των αναπτυσσόμενων χωρών.

Το λάθος της επένδυσης σε χρυσό (μέχρι στιγμής τουλάχιστον).

Ιδού ένα γράφημα της τιμής του χρυσού που λέει ότι ΑΝ είχες αγοράσει πριν από 12 μήνες και είχες πουλήσει πριν από 6, θα είχες κερδίσει. Αν είχες αγοράσει πριν από 6 μήνες και είχες πουλήσει τώρα θα ήσουν λίγο χαμένος. Αν είχες την πολυτέλεια να διαλέξεις κάποια ιδανική στιγμή του παρελθόντος, σίγουρα θα είχες κερδίσει. Αν είχα λεφτά θα ήμουν πλούσιος, αν η γιαγιά μου κλπ κλπ.

Με κανένα γράφημα δεν προκύπτει τίποτα για το μέλλον. Δεν υπάρχει πληροφόρηση στο παρελθόν για το μέλλον, λένε οι αναλυτές.
Τουλάχιστον θα πρέπει να ηρεμήσουν κάτι νευρικοί και δεν θα πάνε να κάνουν λίρες και να κλαίνε μετά επειδή δεν τρώγονται; Οι λίρες της γιαγιάς είναι ένα πολύ ωραίο αναμνηστικό αλλά δεν τρώγονται ..... επένδυση χρημάτων στην πραγματική οικονομία και επενδύσεις σε δουλειές σε όσο πιο χαμηλό επίπεδο αναγκών δηλαδή τρόφιμα, στέγη μην επενδύσετε σε γήπεδα γκολφ ..... γιατί τα executives που έπαιζαν μάλλον σε λίγο καιρό δεν θα έχουν να φάνε.

Η ασθένεια του Δημόσιου χρέους στις ΗΠΑ.

Ξέμεινε από ψηφία... «η κακόφημη φωτεινή επιγραφή των ΗΠΑ», όπως τη χαρακτήριζε ο Economist, ένα είδος μετρητή που είναι εγκατεστημένος κοντά στη πλατεία Times Square της Νέας Υόρκης, και καταγράφει καθημερινά το δημόσιο χρέος της χώρας, που διογκώνεται διαρκώς, φθάνοντας στα 10,149 τρισ. δολάρια, χωρίς να συμπεριληφθούν και οι μελλοντικές υποχρεώσεις του Δημοσίου. Το οικογενειακό μερίδιο αυτού του χρέους ξεπερνά τις 86.000 δολάρια. Το τσουνάμι του χρέους εξελίσσεται σε θρίλερ στις ΗΠΑ.

Η αμερικανική οικονομία έχει διολισθήσει σε ύφεση και η κυβερνητική δράση θεωρείται αναγκαία για να συγκρατηθούν οι απώλειες, σύμφωνα με οικονομολόγους που συμμετείχαν στην τελευταία έρευνα της WSJ.

Oι 52 οικονομολόγοι που συμμετείχαν στην έρευνα πιστεύουν ότι το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν των ΗΠΑ θα συρρικνωθεί στο τρίτο και τέταρτο εφετινό τρίμηνο, όπως και στο πρώτο τρίμηνο του 2009. Είναι η πρώτη φορά που οι προβλέψεις της έρευνας για τις παραπάνω περιόδους έγιναν αρνητικές. Εάν επαληθευτούν, θα είναι η πρώτη φορά που το αμερικανικό ΑΕΠ θα συρρικνωθεί για τρία διαδοχικά τρίμηνα σε διάρκεια μεγαλύτερη της 50ετίας.

Οι οικονομολόγοι ανεβάζουν τώρα σε ποσοστό 89% τις πιθανότητες ύφεσης τους προσεχείς 12 μήνες συγκριτικά με το 60% τον προηγούμενο μήνα. Επίσης, το 54% πιστεύουν ότι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ θα πρέπει να προωθήσει τονωτική για την οικονομία δέσμη μέτρων τον Ιανουάριο.

Διχασμένοι εμφανίζονται οι οικονομολόγοι και ως προς την προώθηση του πακέτου διάσωσης των αμερικανικών τραπεζών: 13% πιστεύουν ότι τα χρήματα θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση των ανέργων, 9% για δαπάνες υποδομών, 4% για φορολογικές μειώσεις ενώ το 28% εκφράζει ανάμεικτες απόψεις.

Οσο για την ανεργία, η έρευνα προβλέπει ότι οι απώλειες θέσεων εργασίας θα φθάνουν τις 74.000 μηνιαίως το προσεχές 12μηνο με την ανεργία να ανέρχεται στο 6,8% μέχρι τον Ιούνιο, κάτι που είχε να συμβεί από το 1993.

Όταν χρωστάς όμως όλοι εύχονται για την υγεία σου ..... να είσαι γερός για να πληρώνεις. Έτσι κι εμείς πρέπει να ευχόμαστε να πάει καλύτερα η Αμερική (με τον Ομπάμα στο τιμόνι), γιατί είναι η καρδιά της οικονομικής ζωής του πλανήτη μας.

Ασφάλεια καταθέσεων .... 15 Ερωτήσεις - 15 Απαντήσεις

αυτός είναι ο εγγυητής σας ...... ο Κύριος Προβόπουλος

1 Η εγγύηση των 100.000 ευρώ ισχύει ανά βιβλιάριο, ανά καταθέτη ή ανά τράπεζα;
Η εγγύηση των 20.000 σήμερα και 100.000 αύριο σύμφωνα με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης είναι ανά καταθέτη, δηλαδή ανά φυσικό πρόσωπο και ανά τράπεζα.

2 Σε περίπτωση που κάποιος έχει περισσότερους από ένα λογαριασμό (δύο, τρεις ή τέσσερις) σε μια τράπεζα, τι ισχύει;
Σε αυτή την περίπτωση, οι λογαριασμοί χάνουν ουσιαστικά την αυτοτέλειά τους και η εγγύηση ισχύει για το συνολικό ποσό. Αν, ωστόσο, οι λογαριασμοί είναι σε διαφορετικές τράπεζες, ο καταθέτης θα αποζημιωθεί από κάθε τράπεζα ξεχωριστά.

3 Και αν σε ένα βιβλιάριο είναι δύο ή περισσότεροι οι δικαιούχοι, τι προβλέπεται;
Στην περίπτωση που σε ένα λογαριασμό ή σε σειρά λογαριασμών υπάρχουν συνδικαιούχοι, δηλαδή ο σύζυγος, η σύζυγος και τα παιδιά, εφόσον υπάρχει υπόλοιπο ανάλογο στο λογαριασμό, δικαιούχοι είναι και οι τέσσερις. Επομένως, με τα σημερινά δεδομένα, τέσσερα πρόσωπα (πατέρας, μητέρα και δύο παιδιά) επί 20.000, θα πάρουν 80.000 ευρώ και εφόσον ψηφιστεί ο νόμος για την εγγύηση των 100.000 ευρώ, οι τέσσερις συνδικαιούχοι θα εισπράξουν 400.000 ευρώ.

4Αν ένα πρόσωπο έχει ένα λογαριασμό κάτω από 20.000 ευρώ, μέχρι ποιο όριο μπορεί να φτάσει το ποσό που θα λάβει ως εγγύηση;
Κάθε καταθέτης που έχει λογαριασμό έως 20.000 ευρώ, όπως είναι φυσικό δεν μπορεί να πάρει παραπάνω από αυτά που έχει. Αυτό φυσικά ισχύει για οποιοδήποτε όριο.

5 Σε περίπτωση που κάποιος καταθέτης έχει στο λογαριασμό του περισσότερα χρήματα από την εγγύηση των 100.000 ευρώ, θα χάσει τα υπόλοιπα χρήματά του;
Σύμφωνα με δέσμευση της κυβέρνησης, δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ζήτημα. Για επιπλέον ποσά, πέραν των 100.000 ευρώ, θα υπάρξει εγγύηση και εκ των υστέρων κάλυψη, εφόσον υπάρξει ζημία.

6 Κατά πόσο είναι ασφαλές κάποιος καταθέτης να πάρει τα χρήματά του από την τράπεζα και να τα βάλει στο «σεντούκι»;
Οποιαδήποτε σκέψη για απόσυρση των χρημάτων από τις τράπεζες κρίνεται από τα τραπεζικά στελέχη παράλογη, καθώς αφενός δεν θα έχουν την παραμικρή απόδοση και αφετέρου θα είναι έκθετα σε ληστείες ή άλλες παράνομες δραστηριότητες.

7 Είναι ασφαλέστερο για τους καταθέτες να αλλάξουν τη μορφή της κατάθεσής τους; Για παράδειγμα, έναν κλειστό προθεσμιακό λογαριασμό να τον μετατρέψουν σε λογαριασμό όψεως ή ταμιευτηρίου ώστε να μπορούν ανά πάσα στιγμή να «σηκώσουν» τα χρήματά τους;
Ο λογαριασμός προθεσμίας σπάει οποιαδήποτε στιγμή, ωστόσο υπάρχει ένα πέναλτι ως προς το επιτόκιο. Δηλαδή, μπορεί ο καταθέτης να εισπράξει όποτε θέλει τα χρήματά του πληρώνοντας βέβαια το ανάλογο πέναλτι επί του επιτοκίου. Το κεφάλαιο μένει πάντα άθικτο.

8 Υπάρχει κάποιο είδος τραπεζικού λογαριασμού που να είναι ασφαλέστερο από τα άλλα;
Ο λογαριασμός όψεως έχει πάντα χαμηλότερο επιτόκιο από εκείνον του ταμιευτηρίου και ο ταμιευτηρίου έχει πάντα μικρότερο επιτόκιο από της προθεσμίας. Κατά συνέπεια, αν κάποιος θέλει πέρα από την ασφάλεια να έχει και τις μέγιστες δυνατές αποδόσεις, ο προθεσμιακός λογαριασμός είναι η καλύτερη λύση.

9 Η εγγύηση των 100.000 ευρώ καλύπτει και τις ξένες τράπεζες που λειτουργούν στην Ελλάδα ή μόνο τις ελληνικές;
Καταρχήν όλες οι τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα έχουν εγγύηση καταθέσεων. Εκείνο που διαφοροποιεί τα πράγματα είναι η χώρα στην οποία υπάγονται. Για τις τράπεζες που έχουν έδρα σε χώρες εντός της Ε.Ε., οι καταθέτες υπάγονται στο τραπεζικό σύστημα καταθέσεων της εν λόγω χώρας. Οσον αφορά στις τράπεζες χωρών εκτός Ε.Ε., οι καταθέτες θα λάβουν ένα ποσό εφόσον είναι μικρότερο από το θεσμοθετημένο στην Ελλάδα όργανο, δηλαδή από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων, και τα υπόλοιπα χρήματα θα τα λάβουν από τη χώρα την οποία η τράπεζα έχει ως έδρα της.

10 Μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα;
Μια τράπεζα που έχει υποκατάστημα στην Ελλάδα και έχει έδρα της το Ηνωμένο Βασίλειο υπάγεται στις εγγυήσεις και στους φόρους που διέπουν το σύστημα καταθέσεων της Μεγάλης Βρετανίας. Αντίθετα, για μια αλβανική τράπεζα, επειδή η Αλβανία δεν είναι χώρα εντός της Ε.Ε., ισχύει ως προς το μέρος που υπάρχει ως εγγύηση καταθέσεων το σύστημα της Αλβανίας και επικουρικά το σύστημα εγγύησης καταθέσεων της Ελλάδας. Ωστόσο, χθες ο υπουργός Οικονομίας κ. Γιώργος Αλογοσκούφης υπογράμμισε ότι η εγγύηση των 100.000 ευρώ θα ισχύει για όλες ανεξαιρέτως τις τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα.

11 Ποια εγγύηση ισχύει σε περίπτωση που κάποιος έχει καταθέσεις σε αμερικανική τράπεζα;
Το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων τις εγγυάται εφόσον το αμερικανικό σύστημα καταθέσεων δεν εγγυάται καταθέσεις εκτός Αμερικής. Εάν το αμερικάνικο σύστημα εγγυάται τις καταθέσεις και εκτός αμερικανικού εδάφους, τότε αποζημιώνονται από το αμερικανικό ταμείο εγγύησης καταθέσεων. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι η εγγύηση του αμερικανικού συστήματος μπορεί να φτάσει στα 250.000 δολάρια.

12 Τι ισχύει για τα repos;
Τα repos είναι κατάθεση κι επομένως ισχύει ό,τι ισχύει και για τις καταθέσεις.

13 Πέρα από τις καταθέσεις υπάρχουν και κάποια επενδυτικά ασφαλιστικά προγράμματα μέσω τραπεζών. Αυτά έχουν κάποιου τύπου εγγύηση ή όχι;
Οι ασφαλιστικές συμβάσεις είναι συνήθως επενδύσεις σε αμοιβαία κεφάλαια, γεγονός που σημαίνει ότι εξαρτώνται από την άνοδο και την πτώση των χρηματιστηριακών δεικτών. Οπως γίνεται κατανοητό, τα ασφαλιστικά προγράμματα δεν λογίζονται ως καταθέσεις κι επομένως δεν υπάγονται στις εγγυήσεις που αφορούν στις καταθέσεις.

14 Σε πόσο χρόνο δίνεται το ποσό της εγγύησης; Είναι άμεση η χορήγησή του;
Από τη στιγμή που θα πιστοποιηθεί ότι ένα πιστωτικό ίδρυμα έχει πρόβλημα, ο χρόνος καταβολής της εγγύησης θα είναι άμεσος.

15 Αν έχουμε ένα λογαριασμό σε ευρώ και έναν άλλο σε ξένο νόμισμα, για παράδειγμα σε ελβετικό φράγκο, η κατάθεση είναι εγγυημένη;
Η εγγύηση παρέχεται ανά τράπεζα και ανά πρόσωπο κι όχι ανά νόμισμα. Είτε ο καταθέτης έχει λογαριασμό σε ελβετικά φράγκα και ευρώ, είτε σε γιεν και ευρώ, είτε γιεν και καθόλου ευρώ, θα λάβει την προβλεπόμενη εγγύηση.

Η κρίση υπάρχει για μερικούς

Το Ντουμπάι αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση με την κατασκευή νέων πόλεων

Μία ολοκαίνουργια πόλη κατασκευάζει το εμιράτο του Ντουμπάι, δημιουργώντας ένα νέο κέντρο εμπορίου, κατοικίας και διασκέδασης στα προάστια της πρωτεύουσας, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Οι Κήποι της Τζουμέιρα

Το Jumeirah Garden (οι Κήποι της Τζουμέιρα) είναι ένα οικοδομικό πρόγραμμα μεικτής χρήσης και θ' αποτελεί «μία πόλη μέσα στην πόλη». Θα χτιστεί μέσα στα επόμενα δώδεκα χρόνια, από την κρατική κατασκευαστική εταιρεία Meraas Development.

Στο Ντουμπάι κατασκευάζεται και ο μεγαλύτερος ουρανοξύστης του κόσμου, το Burj Dubai, που στις αρχές Σεπτεμβρίου έφτασε τα 688 μέτρα, ενώ οι εργασίες δεν έχουν φτάσει ακόμη ολοκληρωθεί.

Σε εξέλιξη είναι επίσης ο σχεδιασμός άλλων φιλόδοξων σχεδίων αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως ένας υποθαλάσσιος πετρελαιαγωγός και το Dubailand, ένα πρόγραμμα ψυχαγωγίας και διασκέδασης αντίστοιχο με την Disney Land.
Και όλα αυτά ενώ ο κεντρικός τραπεζίτης της ECB κάνει την προσευχή του, και μαζί με αυτόν κι εμείς για να πάνε λίγο καλύτερα τα πράγματα.

Η άνοδος και η πτώση της τουλίπας ...... ή το πάθημα που δεν έγινε μάθημα

Τον 17ο αιώνα η Oλλανδία ήταν μια ευημερούσα χώρα. Oι άνθρωποί της εμπορεύονταν στις τέσσερις γωνιές της οικουμένης. O πλούτος στα κρατικά και ιδιωτικά θησαυροφυλάκια συσσωρευόταν και οι ευκατάστατοι πολίτες της χώρας έψαχναν νέες διεξόδους για να επενδύσουν.

Κανείς δεν ξέρει πώς ξεκίνησε η φρενίτιδα της τουλίπας, όλοι όμως θυμούνται πώς τέλειωσε. Πιθανώς κάποιοι πίστεψαν πως βρήκαν το εμπόρευμα του μέλλοντος, τη μετοχή που θα τους έκανε για πάντα πλούσιους. Οι διογκωμένες προσδοκίες έφερναν αγοραστές, οι οποίοι ανέβαζαν τις τιμές. H άνοδος των τιμών με τη σειρά της έφερνε νέους αγοραστές. Ηταν ένας σπειροειδής κύκλος προσδοκιών που αυτοεκπληρωνόταν. Στην κορύφωση της χρηματιστηριακής έκρηξης του 17ου αιώνα ο «Αιώνιος Αύγουστος», μια σπάνια τουλίπα μαύρου χρώματος, έκανε όσο ένα σπίτι στο κέντρο του Αμστερνταμ.

Στις 3 Φεβρουαρίου του 1637 το χρηματιστήριο της τουλίπας κατέρρευσε σε μια μέρα και το λουλούδι αυτό έγινε σύμβολο της χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας. Tότε όλοι θυμήθηκαν πως σε όλο αυτό το παιχνίδι της τουλίπας, δεν υπήρχαν καθόλου... τουλίπες! Oι άνθρωποι επένδυαν σε futures τουλίπας. Χρηματοδοτούσαν τη σπορά του λουλουδιού και συναλλάσσονταν με τα δικαιώματα που θα είχαν στον καρπό. Aγόραζαν και πουλούσαν πιθανές αποδόσεις.

Κερδοσκοπικές μανίες υπήρξαν πάρα πολλές στην ιστορία. Οσες και οι καταρρεύσεις. Κάθε φορά οι επενδυτές (που αν αποτύχουν ονομάζονται κερδοσκόποι) θεωρούν τις αγορές άτρωτες. Στα 1720 κατέρρευσε η αγορά προσδοκιών που είχε δημιουργηθεί με τον «απέραντο πλούτο των Νότιων Θαλασσών». Στα 1820 έσκασε η φούσκα των «αναδυόμενων αγορών» της Λατινικής Αμερικής και στα 1840 τέλειωσε το «μπουμ» των σιδηροδρομικών μετοχών. Tο εκπληκτικότερο είναι η επαναλαμβανόμενη ύβρις των ανθρώπων προς το άγνωστο μέλλον. Στα 1690 ο Σκώτος χρηματιστής John Law είχε αναπτύξει μια προχωρημένη θεωρία πιθανοτήτων για αέναα κέρδη. Ήταν ο αρχιτέκτονας ενός συστήματος που ονομάστηκε «αεροπλανάκι του Mισισιπί», το οποίο φυσικά χρεοκόπησε.

Kατά τη διάρκεια κάθε χρηματιστηριακού πυρετού, τα πράγματα μοιάζουν πρωτοφανή. Πολλοί πιστεύουν και όλοι ισχυρίζονται πως βρέθηκε το κέρας της Αμάλθειας. Στη δεκαετία του 1980 ήταν οι Γιαπωνέζοι που πίστευαν ότι το χρηματιστήριο και η αγορά ακινήτων θα είχαν διαρκή άνοδο. Tο οικονομικό μπουμ είχε το όνομα «μπαμούρου», ήτοι «η οικονομία της φούσκας». Oι επιχειρήσεις της Iαπωνίας έπαιζαν με τις μετοχές τους και ο δείκτης τιμών του χρηματιστηρίου του Tόκιο δεκαπλασιάστηκε σε λίγα χρόνια. Νοικοκυρές και απλοί εργαζόμενοι επισκέπτονταν καθημερινά τους χρηματιστές τους και κάθε βράδυ ήταν κατά τι πιο πλούσιοι. Aναπτύχθηκε η τάξη των «σιντζρινούι», των νεόφερτων στο χρηματιστήριο (που αντίθετα με τους προγόνους τους οι οποίοι δούλευαν σκληρά) ζούσαν με τον... «αέρα τους». Oι γιαπωνέζικες τράπεζες μετρούσαν τα χρηματιστηριακά τους κέρδη ως κεφάλαιο, γεγονός που τους επέτρεπε να δανείζουν περισσότερα. O δανεισμός γινόταν για αγορά μετοχών και γης και οι αξίες συνέχισαν να φουσκώνουν. Στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1980 το οικόπεδο του Aυτοκρατορικού Παλατιού της Iαπωνίας άξιζε περισσότερο από ολόκληρη την Kαλιφόρνια.

Φοβούμενη το χειρότερο η Kεντρική Tράπεζα της Iαπωνίας αύξησε ελαφρώς τα επιτόκια δανεισμού. Tο (έστω ελάχιστα) ακριβότερο χρήμα σταμάτησε τη ροή ανατροφοδότησης της φούσκας. Δεν υπήρξε κραχ, αλλά το χρηματιστήριο του Tόκιο έχασε σιγά σιγά 60% της αξίας του. Η Iαπωνία έκανε χρόνια να ορθοποδήσει.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 αναπτύχθηκε η μεγαλύτερη σε ένταση χρηματιστηριακή μανία όλων των εποχών. Οι μετοχές του Διαδικτύου έφτασαν να αξίζουν ένα τρισ. δολάρια, κάτι που θύμιζε τη «φούσκα των σιδηροδρόμων» του 19ου αιώνα. Oι προφητείες περί ανόδου των μετοχών ήταν αυτοεκπληρούμενες. Για παράδειγμα, υπάρχει μια εταιρεία που ακόμη λειτουργεί στο Internet και ειδικεύεται σε δημοπρασίες αεροπορικών εισιτηρίων. Oι αεροπορικές εταιρείες βάζουν μέσα στους υπολογιστές τις προσφορές τους και οι πελάτες τα αγοράζουν από το σπίτι τους. Την εποχή της μεγάλης φούσκας των dot.com η νέα αυτή εταιρία είχε τότε χρηματιστηριακή αξία μεγαλύτερη από τη συνολική αξία των τριών μεγαλύτερων αεροπορικών εταιρειών των HΠA, «American», «United» και «Delta», οι οποίες στο κάτω κάτω της γραφής είχαν τα αεροπλάνα.

Οι νέες τεχνολογίες και οι νέες βιομηχανίες εξάπτουν πάντα την κερδοσκοπική φαντασία των επενδυτών. Αυτό το παρατήρησε πρώτος ο μεγάλος Αυστριακός οικονομολόγος Τζόσεφ Σουμπέτερ, ο οποίος πίστευε ότι οι άνθρωποι υπερεκτιμούν τα ενδεχόμενα κέρδη. Ακόμη και η μανία της τουλίπας είχε μακροπρόθεσμα πραγματική βάση: η ολλανδική ανθοκομική βιομηχανία σήμερα είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο και η αξία των επιχειρήσεων είναι πολύ μεγαλύτερη από τα χρήματα που επενδύθηκαν και χάθηκαν τον 18ο αιώνα. Για τον νομπελίστα Αμερικανό οικονομολόγο οι κερδοσκοπικές μανίες αποτυγχάνουν επειδή επικρατεί λάθος αντίληψη του χρόνου. «Μια υπερτιμημένη χρηματιστηριακή αγορά», είχε γράψει, «προσπαθεί να συμπιέσει το μέλλον σε μερικές μέρες και να συλλάβει τη σημερινή αξία όλων των μελλοντικών πραγμάτων».

Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές σήμερα που οι επιχειρήσεις του Διαδικτύου αρχίζουν να παρουσιάζουν αξιοσημείωτα κέρδη. Η φρενίτιδα των dot.com φούσκωσε τους χρηματιστηριακούς δείκτες (ο Nasdaq είχε ξεπεράσει στις αρχές της χιλιετίας τις 6.000 για να καταβαραθρωθεί στις 1.500 μονάδες μέσα σε λίγους μήνες) αλλά η πλημμύρα των επενδύσεων κατά τη διάρκεια του πυρετού άφησε πίσω της πολλά επιχειρηματικά πτώματα, νέες τεχνολογίες και υποδομές για να υπάρξει πραγματική οικονομική ανάπτυξη.

Η κρατική παρέμβαση

Κανείς δεν ξέρει το μέγεθος και το βάθος της σημερινής κρίσης. Ακόμη και τα νούμερα που αφορούν τα «τοξικά χρηματοπιστωτικά προϊόντα» δεν μπορούν να εκτιμηθούν με ακρίβεια. Αλλοι μιλούν για ένα τρισ. δολάρια και άλλοι για εβδομήντα. Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν ξέρουμε αν η σημερινή κρίση επηρεάσει την πραγματική οικονομία ή θα περιοριστεί στον κερδοσκοπικό αέρα. Η ιστορία μόνο νύξεις μπορεί να κάνει. Οσο κι αν φανεί περίεργο, η κατάρρευση της αγοράς τουλίπας δεν προκάλεσε κατάρρευση της ολλανδικής οικονομίας. Υπήρξαν αναταράξεις και χρεοκοπίες, αλλά δεν μετατράπηκε σε πραγματική οικονομική κρίση. Αντιθέτως, έπειτα από λίγα χρόνια κι ένα αντίστοιχο κερδοσκοπικό πυρετό, 100 από τις 140 βρετανικές επιχειρήσεις που λειτουργούσαν το 1693 οδηγήθηκαν σε χρεοκοπία. Η πρώτη κερδοσκοπική κρίση στην ιστορία που έγινε οικονομική έκρυβε κι ένα άλλο βρόμικο μυστικό. Οπως ιστορεί ο Edward Chancellor «το κόστος του πολέμου με τη Γαλλία υπερέβαινε τα δημόσια έσοδα και η βρετανική κυβέρνηση στράφηκε στο παλιό αντίδοτο της μείωσης της περιεκτικότητας των νομισμάτων σε πολύτιμα μέταλλα». Η κυκλοφορία του πληθωριστικού χρήματος έκανε τους ανθρώπους να αποθησαυρίζουν τα παλιά νομίσματα και το 1696 ο χρονικογράφος Τζον Εϊβελιν έγραφε στο ημερολόγιό του για την έλλειψη νομισμάτων «όχι μόνο για τη λειτουργία των μικρών επιχειρήσεων, αλλά και για την αγορά των καθημερινών ειδών».

Σεπτεμβριανή επανάσταση στις ΗΠΑ

Αν η Ρωσία είχε την Οκτωβριανή Επανάσταση, οι Ηνωμένες Πολιτείες ζουν τη «Σεπτεμβριανή Επανάστασή» τους: αυτό κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες στην Ουάσινγκτον. Η αμερικανική πρωτεύουσα «ζει τις δέκα ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο». Είναι πολύ νωρίς για να πει κανείς αν αυτό που ο Αλαν Γκρίνσπαν χαρακτήρισε «σημαντικότερη κρίση εδώ κι έναν αιώνα» θα οδηγήσει σε μια επανάληψη του κραχ του 1929.

Το βέβαιο είναι ότι στις 29 Σεπτεμβρίου το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης υπέστη τη μεγαλύτερη πτώση στην ιστορία του. Όπως επίσης ότι η κρίση κατάφερε ένα θανάσιμο πλήγμα στο δόγμα που ενέπνευσε την οικονομική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών από την εποχή του Ρίγκαν και μετά. Η Νέα Υόρκη, έδρα των βασιλιάδων του χρηματοπιστωτικού συστήματος, υποτάχθηκε στην Ουάσινγκτον, έδρα της κυβέρνησης.

«Η κυβέρνηση δεν είναι η λύση των προβλημάτων, αλλά το ίδιο το πρόβλημα», είχε πει ο Ρόναλντ Ρίγκαν, το είδωλο των συντηρητικών, στα τέλη της δεκαετίας του '70. Από τότε, η Αμερική έζησε στο ρυθμό που έδιναν οι ιδιωτικοποιήσεις, η απελευθέρωση της αγοράς και ο περιορισμός με κάθε τρόπο του ρόλου και του βάρους του Big Government, που οι ιδεολόγοι του φιλελευθερισμού ανακήρυξαν σε υπ' αριθμόν ένα εχθρό. Η ειρωνεία της Ιστορίας, γράφει ο Πατρίκ Σαμπατιέ στο περιοδικό «Λε Πουαν», είναι ότι, μετά την «οικονομική 11η Σεπτεμβρίου», το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του Ρίγκαν το κάρφωσε ο ίδιος άνθρωπος που μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 είχε οργανώσει μια πρωτοφανή επέκταση του ρόλου της κυβέρνησης: ο πρόεδρος Μπους.

Το 2000, έμπαινε στον Λευκό Οίκο εκφράζοντας την απόλυτη εμπιστοσύνη του στο «αόρατο χέρι» των αγορών. Σήμερα, αναγκάζεται να στηρίξει τη μεγαλύτερη παρέμβαση που έχει κάνει ποτέ το κράτος στην οικονομία, προκειμένου να αποτρέψει την πλήρη κατάρρευση του συστήματος. Το Big Government θριαμβεύει.

Αλλά ο θρίαμβος αυτός προκάλεσε την αντίδραση δεκάδων βουλευτών, που απέρριψαν το προηγούμενο σχέδιο διάσωσης της αμερικανικής οικονομίας. Ενας ρεπουμπλικανός βουλευτής από το Μίσιγκαν, ο Ταντ ΜακΚότερ, συνέκρινε μάλιστα αυτό το σχέδιο με «την επανάσταση των Μπολσεβίκων».

Αν τα μέτρα που έλαβε ο υπουργός Οικονομικών Χένρι Πόλσον και ο διοικητής της Fed Μπεν Μπερνάνκι είχαν ληφθεί από το Παρίσι -σαρκάζει ένας αρθρογράφος της «Ουάσινγκτον Ποστ»- οι Αμερικανοί θα έβλεπαν ένα νέο δείγμα των κρατικιστικών και σοσιαλιστικών παραδόσεων της Γαλλίας. Αλλά και το περιοδικό ΤΙΜΕ σημειώνει στο τελευταίο του τεύχος ότι «γίναμε οι Ηνωμένες Πολιτείες της Γαλλίας».

Η «Σεπτεμβριανή Επανάσταση» έγινε όμως και στα μυαλά των Αμερικανών. Πριν από δέκα μόλις χρόνια, πάνω από το 60% εξέφραζαν το φόβο τους για μια υπερβολική παρέμβαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Σήμερα, το 60% ανησυχεί ότι η κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει σε ικανοποιητικό βαθμό για να βοηθήσει τη «Μέιν Στριτ», δηλαδή τον μέσο Αμερικανό, να ξεπεράσει την κρίση. Το άγχος για την οικονομία έγινε το χαρακτηριστικό γνώρισμα του πολιτικού τοπίου κατά την προεκλογική περίοδο που διανύει η Αμερική. Και όπως λέει ο Σταν Γκρίνμπεργκ, ένας από τους πιο έγκυρους δημοσκόπους της Αμερικής, «είναι πολύ δύσκολο αυτό να αλλάξει μέχρι τις 4 Νοεμβρίου».

Η κρίση επηρεάζει και την προεκλογική εκστρατεία, ευνοώντας τον Μπαράκ Ομπάμα που θεωρεί ότι αποτελεί «την τελική ετυμηγορία για μια οικονομική φιλοσοφία που στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία: τον φιλελευθερισμό». Ο αντίπαλός του, ο Τζον ΜακΚέιν, δήλωνε ακόμη και την περασμένη άνοιξη ότι θέλει λιγότερο έλεγχο της αγοράς. Τώρα, βέβαια, λέει ότι «η κυβέρνηση πρέπει να υπερασπιστεί το γενικό συμφέρον» και καταγγέλλει την «ανεύθυνη συμπεριφορά» της Γουολ Στριτ, συγκρίνοντάς την με ένα καζίνο.

Το θέμα του ελέγχου των αγορών απασχολεί εδώ και δεκαετίες την Ουάσινγκτον. Και η δύναμή της δεν σταμάτησε ποτέ να εδραιώνεται. Ο Ρεπουμπλικανός Θίοντορ Ρούσβελτ (TR) υιοθέτησε στις αρχές του αιώνα προοδευτικούς νόμους για την αντιμετώπιση των υπερβολών των πλουτοκρατών. Ο εξάδελφός του, ο Δημοκρατικός Φράνκλιν Ρούσβελτ (FDR), προώθησε το 1933 το περίφημο Νιου Ντιλ. Ο Ομπάμα υποστηρίζει τώρα ένα είδος Νιου Ντιλ «λάιτ». Το βέβαιο είναι, όπως έγραψε η «Γουολ Στριτ Τζέρναλ», ότι το 2008 άλλαξε το πρόσωπο του καπιταλισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες - ίσως και στον κόσμο.

(Le Point)

Επίκαιρες απαντήσεις σε τραπεζικά ερωτήματα.

Τι θα γίνει με τις καταθέσεις? Ποιοι κινδυνεύουν και ποιοι πρέπει να παραμείνουν ψύχραιμοι μπροστά στην παγκόσμια οικονομική κρίση? Διαβάστε όλες τις λεπτομέρειες για την τακτική που πρέπει να ακολουθήσετε έναντι των τραπεζών.

Ο πανικός είναι ο χειρότερος σύμβουλος για τη διαχείριση των οικονομικών υποθέσεων του καθενός. Τις περισσότερες φορές όμως προκύπτει τις πιο ακατάλληλες στιγμές και καταλαμβάνει κυρίως ανθρώπους, που δεν είναι ενημερωμένοι και αιφνιδιάζονται από τις εξελίξεις.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει το τελευταίο διάστημα.

Οι εξελίξεις στο παγκόσμιο οικονομικό οικοδόμημα και ο καταιγιστικός ρυθμός των αρνητικών ειδήσεων, «σκοτώνουν» την ψυχολογία, παρέχοντας πολύ κακές υπηρεσίες στο σύστημα και τους πολίτες.

Η κυρίαρχη ερώτηση των ημερών αφορά δυστυχώς το μέλλον των αποταμιεύσεων του καθενός.

«Κινδυνεύουν τα λεφτά που έχω στην τράπεζα;» ρωτά-τις περισσότερες φορές όποιον βρίσκει μπροστά του-ο άνθρωπος της «διπλανής πόρτας».

«Τι μπορώ να κάνω τώρα;» ρωτούν οι πιο «ψαγμένοι».

Οι απαντήσεις είναι απλές, αλλά και δύσκολες:

1. Οι μεγάλες τράπεζες δεν φαίνεται να κινδυνεύουν άμεσα. Όσες διαθέτουν σημαντική καταθετική βάση, εμφανίζουν και σχετική ρευστότητα. Παράλληλα, όσο κι αν ο καθένας εμφανίζεται επιφυλακτικός, όλες οι μέχρι τώρα επίσημες διαβεβαιώσεις αναφέρουν, ότι το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα εμφανίζει σχετική σταθερότητα.

2. Οι καταθέσεις μέχρι 20.000 ευρώ σε κάθε τράπεζα είναι απολύτως ασφαλείς και εγγυημένες. Ο νόμος προβλέπει ότι κάθε αποταμιευτής δικαιούται αποζημίωση μέχρι 20.000 ευρώ από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων για τις καταθέσεις, που τηρεί ανά τράπεζα. Το ανώτατο όριο κάλυψης προκύπτει αφού ληφθεί υπόψη το σύνολο των καταθέσεών του σε ένα πιστωτικό ίδρυμα και συμψηφιστούν οι υποχρεώσεις του (τυχόν δάνεια). Το ποσόν καταβάλλεται ανεξάρτητα από τον αριθμό των λογαριασμών, το νόμισμα ή τη χώρα λειτουργίας του υποκαταστήματος του πιστωτικού ιδρύματος στο οποίο τηρείται η κατάθεση.

3. Η διασπορά των καταθέσεων σε διαφορετικές τράπεζες εξασφαλίζει εγγύηση μεγαλύτερου ποσού, αλλά και αύξηση των πιθανοτήτων εμπλοκής σε… περιπέτειες.

4. Προσοχή. Σε περίπτωση κατάρρευσης μιας τράπεζας το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων δεν καλύπτει ομολογίες και τραπεζικά ομόλογα που έχουν εκδοθεί από πιστωτικά ιδρύματα, υποχρεώσεις από αποδοχές συναλλαγματικών και από υποσχετικές επιστολές ή γραμμάτια έκδοσής τους ή repos.

5. Σε τέτοιες περιόδους η διατήρηση μεγάλης ρευστότητας στο σπίτι μπορεί να βγάλει κάποιον από περιπέτειες. Προσοχή όμως. Κυκλοφορούν και διαρρήκτες.

6. Η απόκτηση δολαρίων, Αγγλικών Λιρών και λιγότερο Ελβετικών Φράγκων και η διατήρησή τους εκτός τραπεζικού συστήματος μπορεί επίσης να δώσει λύσεις σε δύσκολες στιγμές.

7. Πολλοί επιστρέφουν στις χρυσές λίρες. Σίγουρη επιλογή αλλά εκτός από τον κίνδυνο των διαρρηκτών θα πρέπει να προσθέσουν και την πιθανότητα πολλές από όσες αγοράσουν να είναι κάλπικες. Οι τράπεζες δεν παραδίδουν λίρες, αλλά ένα χαρτί που βεβαιώνει ότι κατέχετε χρυσές λίρες. Πραγματικές χρυσές λίρες υπάρχουν στη μαύρη αγορά μαζί με τις… κίβδηλες.

8. Για μεγαλύτερα των 150.000 ευρώ ποσά μόνον η γη χωρίς ακίνητα-τα οικόπεδα και τα χωράφια δηλαδή-προσφέρονται για τοποθετήσεις, αλλά η αγορά τους απαιτεί χρόνο και κόπο.

Τέλος πρέπει να προειδοποιήσουμε τους «πονηρούς», που έχουν δάνεια και σκέπτονται ότι με την κατάρρευση μιας τράπεζας δεν πρόκειται να τα αποπληρώσουν ποτέ. Το δάνειό σας παραμένει σε ισχύ και θα πρέπει να συνεχίζετε να αποπληρώνετε κανονικά τις δόσεις σας. Το χαρτοφυλάκιο δανείων αποτελεί «περιουσιακό στοιχείο» της τράπεζας και μπορεί να πωληθεί σε άλλο πιστωτικό ίδρυμα.

Στην έσχατη περίπτωση, ο οργανισμός που θα αναλάβει την εκκαθάριση της τράπεζας θα διαχειριστεί τα δάνειά της και εσείς θα πληρώνετε δόσεις σε αυτόν. Μάλιστα υπάρχει ο κίνδυνος να κληθείτε να συμφωνήσετε στην τροποποίηση των όρων του δανείων με στόχο την πιο γρήγορη αποπληρωμή του με τραγικά αποτελέσματα για την οικιακή οικονομία.

Με τις υγείες σας και περαστικά.......

Στροφή της Ευρώπης στον κρατικό παρεμβατισμό

Νέα μέτρα σε κοινοτικό επίπεδο για την αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης εξετάζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία κάλεσε χθες τις Ηνωμένες Πολιτείες να αναλάβουν τις ευθύνες τους, υιοθετώντας το σχέδιο των 700 δισ. δολαρίων για τη διάσωση του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος.

Ο εκπρόσωπος της Κομισιόν επιβεβαίωσε χθες ότι οι τελευταίες εξελίξεις στον τραπεζικό τομέα στα κράτη μέλη επιβάλλουν νέες πρωτοβουλίες από κοινοτικής πλευράς, πέραν των προγραμματισμένων προτάσεων που θα υιοθετηθούν μέσα στη βδομάδα για τη διαφάνεια και την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος. Ουσιαστικά πρόκειται για αναδίπλωση της Κομισιόν που προτάσσει τη σωτηρία των ευρωπαϊκών τραπεζών από τη δημοσιονομική πειθαρχία.

Ο ίδιος εκπρόσωπος αρνήθηκε να αποκαλύψει τη μορφή των μέτρων, υπογραμμίζοντας ότι θα υποβληθούν στη διάρκεια συνόδου υψηλού επιπέδου που θα πραγματοποιηθεί στο Παρίσι με τη συμμετοχή των τεσσάρων κοινοτικών χωρών που μετέχουν στην G8 (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Μεγάλη Βρετανία) και των προέδρων της Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της ευρωζώνης.

O Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί σε συνάντηση που είχε με τους τραπεζίτες ήταν μάλλον καθησυχαστικός, τονίζοντας ότι είναι σταθερό το γαλλικό σύστημα. Ταυτόχρονα, όμως, ανησυχία προκαλεί η βουτιά (12%) της μετοχής της ιταλικής τράπεζας Unicredit, λόγω επενδύσεων που είχε στη γερμανική Hyppo.

Εντωμεταξύ, χθες η βελγική κυβέρνηση σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις της Γαλλίας και του Λουξεμβούργου διέσωσαν τη δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα του Βελγίου, το γαλλο-βελγικό όμιλο Dexia, μπαίνοντας στο μετοχικό κεφάλαιο με κεφάλαια 6,4 δισ. ευρώ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνεχίζει να κάνει «εκπτώσεις» στους κοινοτικούς κανόνες περί ανταγωνισμού. Ετσι έδωσε «χέρι βοήθειας» και στην Ιρλανδία, η κυβέρνηση της οποίας εγγυήθηκε χθες για μια διετία τα χρήματα των καταθετών στις έξι μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας. Οι Βρυξέλλες κλείνουν τα μάτια και στη δημοσιονομική επιβάρυνση που συνεπάγονται οι κρατικές παρεμβάσεις. Μόνο στο Βέλγιο τα 7,7 δισ. ευρώ που θα δώσει η κυβέρνηση για τη διάσωση της Fortis και της Dexia αντιπροσωπεύουν περίπου 2,5 μονάδες του ΑΕΠ. Δεν θα υπολογιστούν όμως στο έλλειμμα, αλλά στο χρέος, ώστε η χώρα να αποφύγει την κοινοτική επιτήρηση.

Ο κρατικός παρεμβατισμός που μας δημιούργησε ελλείμματα τις προηγούμενες δεκαετίες, μέρα με την μέρα γίνεται και περισσότερο της μόδας. Το μοντέλο διάσωσης των εργοστασίων του Λαναρά γίνεται μοντέλο διάσωσης των μεγαλύτερων τραπεζών, πριν το Big Bang των Big Bank. Tο κανόνι της Lehman Brothers είναι σίγουρο ότι θα έχει θύματα και εντός Ελλάδας.

Ένας από αυτούς που ψήφισαν το σχέδιο Πόλσον.

Ο Ελληνοαμερικανός βουλευτής John Sarbanes, του Δημοκρατικού Κόμματος, ήταν ένας από τους νομοθέτες που υπερψήφισαν το νομοσχέδιο για την ανάκαμψη του χρηματοπιστωτικού τομέα στις ΗΠΑ.

Ο κ. Sarbanes ελπίζει, ότι θα καταστεί δυνατόν να γίνουν οι κατάλληλες αναπροσαρμογές, έτσι ώστε να μπορέσει το Κογκρέσο να υιοθετήσει τελικά μια υπερκομματική λύση για την οικονομική κρίση, επειδή όπως είπε: «συνεχίζουν να διαγράφονται στον ορίζοντα δύσκολες μέρες και θα πρέπει να αξιώνουμε η προσοχή μας να παραμένει στραμμένη στην αποκατάσταση της γενικής δομής της οικονομίας μας».

Ο Ελληνοαμερικανός βουλευτής, που συνεργάστηκε ώστε το αρχικό νομοσχέδιο να τροποποιηθεί κατά τρόπο που να παρέχει σημαντική προστασία στον μέσο φορολογούμενο πολίτη, εξήγησε πως η ψηφοφορία της Δευτέρας τον έφερε αντιμέτωπο με ένα μεγάλο δίλημμα.

Κατά την έκφρασή του: «Ενα μέρος του εαυτού μου ήθελε να δει τους άπληστους της Wall Street που προκάλεσαν την κρίση να υπόκεινται τις πλήρεις συνέπειες των πράξεών τους και να μη χρειάζονταν επέμβαση του κράτους, και κατ' επέκταση του φορολογούμενου πολίτη, για τη διάσωσή τους.

Αλλά τις τελευταίες λίγες ημέρες, διακατέχομαι από μια όλο και μεγαλύτερη πεποίθηση, ότι εάν δεν κάνουμε τίποτα για να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη στις χρηματαγορές, τα πραγματικά θύματα θα είναι οι οικογένειες των εργαζόμενων Αμερικανών πολιτών. Τυχόν κλονισμός μεγάλων οικονομικών οργανισμών θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση της δανειοδότησης και αυτό με τη σειρά του θα είχε σοβαρές συνέπειες για τον μέσο πολίτη. Επιπλέον, τυχόν προβλήματα στην εξασφάλιση επιχειρηματικών δανείων, θα καθιστούσαν ακόμα πιο δύσκολο σε επιχειρήσεις να καταβάλουν τους μισθούς του προσωπικού τους και τούτο με τη σειρά του θα κατέληγε σε απολύσεις εργαζομένων. Μείωση των κονδυλίων που διατίθενται για δάνεια καταναλωτή θα έφερνε σε δύσκολη θέση οικογένειες που χρειάζονται τέτοια δάνεια για την αντιμετώπιση βασικών σημερινών αναγκών τους. Για όλους αυτούς τους λόγους πείσθηκα και παραμένω πεπεισμένος, ότι τόσο η καθυστέρηση όσο και η αποφυγή της ανάληψης δράσης για την επίλυση του προβλήματος, δεν αποτελεί σωστή πολιτική».

Ο βουλευτής Sarbanes λέει πως καθώς οι νομοθέτες ετοιμάζονται να επιδοθούν σε προσπάθειες για την ανάπτυξη νέου σχεδίου στήριξης του χρηματοπιστωτικού τομέα, είναι σημαντικό να συνεχιστεί η διερεύνηση των βασικών αιτίων που προκάλεσαν την κρίση και να υιοθετηθούν μέτρα που να διασφαλίζουν, ότι δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά να αναπτύξουμε παρόμοια σχέδια στο μέλλον. Η Βουλευτική Επιτροπή Επιτήρησης και Κυβερνητικής Μεταρρύθμισης, της οποίας ο βουλευτής Sarbanes είναι μέλος, έχει ήδη προγραμματίσει ακροάσεις για τον σκοπό αυτό.

Ο Δημοκρατικός βουλευτής από το Μέριλαντ, προειδοποιεί τέλος, ότι οποιαδήποτε παρέμβαση που θα σταθεροποιεί τις αγορές, θα ενισχύει το δανειοδοτικό σύστημα και θα αποτρέπει την απώλεια εργασιακών θέσεων, δεν θα αποτελεί και λύση για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Από το Voice of America.