Το παράδειγμα του Γιώργου Παντελάκη

Ο Γιώργος Παντελάκης έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009 σε ηλικία 83 ετών, όταν παρασύρθηκε από μοτοσικλέτα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Υπήρξε κατά γενική ομολογία ο κορυφαίος παράγοντας του συλλόγου, συνδέοντας το όνομά του με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ, σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν και ενεπλάκη ο Γιώργος Παντελάκης στα διοικητικά πράγματα του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ, η εξέλιξη της ομάδας που συνδέθηκε ήταν ραγδαία. Η είδηση του θανάτου του, την προηγούμενη Δευτέρα, συγκλόνισε όσους τον έζησαν, αλλά και όλους εκείνους που είχαν μάθει για τη συμβολή του στη δημιουργία του μεγάλου ΠΑΟΚ.

Πολλά ήταν τα σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία του Δικεφάλου, αλλά και τα όσα ο ίδιος και οι στενοί του συνεργάτες προσέφεραν. Η διαδρομή του Γιώργου Παντελάκη στο ποδόσφαιρο σημαδεύτηκε από εντιμότητα, αγάπη για την ομάδα του, αναγνώριση αξιών και επιμονή, κάτι που θα μπορούσε να αποτελέσει οδηγό συμπεριφοράς για τους νεότερους παράγοντες. Κάθε χαρακτηριστικό του, συνοδεύεται από ιστορίες, για του λόγου το αληθές.

ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ
Η εντιμότητα, στοιχείο το οποίο τον χαρακτήριζε ήταν σπάνια για την εποχή και ένα γεγονός είναι ενδεικτικό.
Την περίοδο 1965-1966 ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε τον Παναιγιάλειο στην Τούμπα και με ήττα οι αντίπαλοι αποχαιρετούσαν την κατηγορία. Πολλοί πίστευαν πως ο ΠΑΟΚ είχε αρκετούς λόγους για να μη χτυπήσει το παιχνίδι, μεταξύ των οποίων και η παραχώρηση του αείμνηστου Μιχάλη Κρητικόπουλου (μετέπειτα παίκτης του Ολυμπιακού). Την όρεξη για οποιαδήποτε πονηρή σκέψη χάλασαν οι προτροπές του Γιώργου Παντελάκη, μιλώντας σε συνεργάτες και παίκτες: ‘‘Όποιος δεν αποδώσει βάσει της αξίας του, ας ψάξει να βρει άλλη ομάδα’’, τους είπε. Ο ΠΑΟΚ νίκησε εκείνη την ημέρα τον Παναιγιάλειο με 2-0, τον έριξε στη Β’ εθνική και από τότε η πελοποννησιακή ομάδα δεν επανήλθε ποτέ στη μεγάλη κατηγορία.

ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ
Το ΠΑΟΚτσηλίκι που έτρεφε μέσα του ήταν σπάνιο και όσοι στην πορεία προσπάθησαν να το αμφισβητήσουν, διαψεύστηκαν από την ίδια την ιστορία. Από το 1966 και για δύο χρόνια ο Κούδας βρισκόταν στον Πειραιά, (ακούσια η εκούσια δεν έχει σημασία), έχοντας πειστεί από τους παράγοντες του Ολυμπιακού, πως αν θέλει να κάνει μεγάλη καριέρα, αυτήν θα του την προσέφερε ο Ολυμπιακός και καμία άλλη ομάδα. Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο Γιώργος Παντελάκης. Οι πιέσεις του καθεστώτος των συνταγματαρχών ήταν εντονότατες και όταν λοιπόν κλήθηκε ο Γιώργος Παντελάκης να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, ενώπιον του ΓΓΑ Κώστα Ασλανίδη, η απάντησή του ήταν αφοπλιστική: ‘‘Εγώ στη Γυάρο μπορεί να πάω, ο Κούδας όμως στον Ολυμπιακό ποτέ’’. Λίγες μέρες αργότερα ο Κούδας επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη, αποτελώντας τη σημαία του μεγάλου ΠΑΟΚ με τον οποίο καταξιώθηκε.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΑΞΙΩΝ
Ως μεγάλος ποδοσφαιράνθρωπος ο Γιώργος Παντελάκης επόμενο ήταν να αναγνωρίζει τις ποδοσφαιρικές αξίες και να εμπιστεύεται τους συνεργάτες του. Όταν ο ΠΑΟΚ απέκτησε το Χρήστο Δημόπουλο από τον Παναιτωλικό έστειλε τον Γιάννη Γακουμή αρχικά και τον Τούλη Μουρατίδη μερικές μέρες αργότερα, για να τον παρακολουθήσουν. Ζήτησε από το καθένα ξεχωριστά να ενημερωθεί όχι προφορικά, αλλά γραπτά. Αμφότεροι στις σημειώσεις ανέφεραν, ότι επρόκειτο για έναν ικανό επιθετικό. Κι εφ’ όσον οι γνώμες συνέπιπταν έπρεπε να αποκτηθεί, με οποιαδήποτε θυσία.

ΕΠΙΜΟΝΗ
Η επιμονή του και η αχαλίνωτη πίστη του για τη δημιουργία του μεγάλου ΠΑΟΚ δεν τον εμπόδισε να συγκρουστεί πολλές φορές με τους αντιπάλους, όταν έκρινε πως ήταν για το καλό της ομάδας του. Οι προσωπικές του παρεμβάσεις για την απόκτηση κάποιων παικτών στους οποίους πίστευε, τους απέκτησε με μεγάλο αγώνα, όμως και αυτοί με τη σειρά τους τον δικαίωσαν. Τον Τάκη Παντέλη, ανιψιό του Ματζαβελάκη, τον απέκτησε ο ΠΑΟΚ από τον Απόλλωνα, παρά το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού χάρη στην επιμονή του Παντελάκη να τον αποκτήσει, ενώ τον Σωτήρη Μαυρομάτη, ο ΠΑΟΚ τον απέκτησε, ενώ ενδιαφερόταν για τον Καρσιώτη του Ολυμπιακού Λουτρακίου, η ομάδα του οποίου έπαιζε στο Λουτράκι με τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης, στον οποίο ανήκε ο Μαυρομάτης. Τέτοιο ένστικτο είχε ο Παντελάκης, αφού ο Μαυρομάτης έκανε καριέρα στον ΠΑΟΚ, στον Ολυμπιακό και την Εθνική, ενώ ο Καρσιώτης εκτός από την Κόρινθο, όπου μεταγράφηκε δεν έπαιξε πουθενά αλλού.
Απαράμιλλο παραγοντικό έργο
Λίγοι, ίσα που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, είναι οι μεγάλοι ποδοσφαιρικοί παράγοντες που ανέδειξε το ποδόσφαιρο της Θεσσαλονίκης. Ασχολήθηκαν με το χώρο, αντιμετωπίζοντας το λαοφιλέστατο άθλημα όχι απαραίτητα ως μία εμπορική επιχείρηση, αλλά γιατί λάτρευαν τις ομάδες τους, τις οποίες με σύνεση και παντοτινή αφοσίωση υπηρέτησαν. Πρώτος όλων, ο Γιώργος Παντελάκης, ο θρυλικός πρόεδρος του ΠΑΟΚ.
Aν o Γιώργος Παντελάκης είχε γεννηθεί τρεις δεκαετίες αργότερα και η θητεία του συνέπιπτε με τη σύγχρονη εποχή, θα μιλούσαμε για έναν ΠΑΟΚ που θα κατάπινε τους αντιπάλους και τα πρωταθλήματα θα έρχονταν ένα μετά το άλλο στη Θεσσαλονίκη, υποστηρίζουν οι άνθρωποι που τον γνώρισαν ή συνεργάστηκαν μαζί του. Έναν τέτοιο ΠΑΟΚ οραματιζόταν ο αείμνηστος πρόεδρος, όταν αποχώρησε από τα κοινά της ομάδας, αλλά δεν πρόλαβε να τον δει. Έφυγε από τη ζωή στις αρχές της εβδομάδας αφήνοντας την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο μερικές δεκάδες μέτρα μακριά από το σπίτι του. Πρόλαβε όμως, να δημιουργήσει την υπερομάδα εκείνη που εμείς οι νεότεροί του θαυμάσαμε στη δεκαετία του ’70 με τα δύο κύπελλα και το ένα πρωτάθλημα το 1976 (ακολούθησε και δεύτερο το 1985, που έφερε τη δική του σφραγίδα).
Απαράμιλλο ήταν το παραγοντικό έργο του κορυφαίου άνδρα για τον ΠΑΟΚ, που τον έβαζε πάνω κι από αυτό ακόμη το προσωπικό, το ατομικό του συμφέρον. Γιατί, ο Γιώργος Παντελάκης ήταν το άπαν του συλλόγου. Από αυτόν αντλούσαν δύναμη, πιστεύω, αφοσίωση και τόλμη οι πολυάριθμοι φίλοι του, έστω κι αν με ορισμένους από αυτούς δεν δίστασε να έρθει σε κόντρα. Ο Γιώργος Παντελάκης είχε ατέλειωτη αύρα ως προσωπικότητα. Ενέπνεε τους συνεργάτες του με την ηγετική του φυσιογνωμία και την πειθώ που είχε απέναντι στους συνομιλητές του. Γεννημένος νικητής, με στόφα πρωταθλητή, αυθεντικός ΠΑΟΚτσής, ποτέ δεν δείλιασε, δεν ολιγώρησε μπρος στην επιτυχία της ομάδας. Μόνο τολμούσε ο Παντελάκης, όποιο κι αν ήταν το κόστος. Πόσο δίκιο έχουν όλοι αυτοί από την οικογένεια του ΠΑΟΚ που τον χαρακτήρισαν ως ‘‘πρόεδρος των προέδρων!’’
Στήθος με στήθος, πρόσωπο με πρόσωπο, έδινε τις μάχες του ο Γιώργος Παντελάκης και ποτέ πίσω από την πλάτη ή με χτυπήματα κάτω από τη μέση. Για τον ΠΑΟΚ έδινε και τη ζωή του κι όταν ακόμη εισέπραξε αχαριστία, δεν έκανε πίσω. Αποσύρθηκε σεμνά και ταπεινά, όπως σεμνός και ταπεινός ήταν σε όλη του τη ζωή. Παρακολουθούσε όμως τον ΠΑΟΚ νοερά, μέχρι και τις τελευταίες μέρες της ζωής, θέλοντας να είναι πάντα ενήμερος για την παντοτινή του αγάπη.
Ακολούθησαν πολλοί πρόεδροι, παράγοντες στον ΠΑΟΚ, αλλά κανείς, μα κανείς, δεν μπόρεσε να τον αντιγράψει. Γιατί ο Γιώργος Παντελάκης ήταν ένας και μοναδικός. Αναντικατάστατος!

Ακόμη και μετά το θάνατό του απέδειξε το μεγαλείο της ψυχής του και την αγάπη του για την ομάδα. Στην διαθήκη του άφησε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του στον ΠΑΟΚ και στον τάφο του ζήτησε επάνω στο μάρμαρο να χαραχθεί ο δικέφαλος αετός.

Η ζωή του
Ο Γιώργος Παντελάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από πρόσφυγες γονείς, προερχόμενοι από τη Σμύρνη. Εγκαταστάθηκε στην Τούμπα, πριν ακόμη ταυτιστεί με τον ΠΑΟΚ. Αποφοίτησε από τη Δημόσια Εμπορική Σχολή και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με το μπάσκετ. Παρακολουθούσε αγώνες στο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ της ΧΑΝΘ, όταν γνωρίστηκε με τον τότε έφορο του ΠΑΟΚ, Κρυστάλη Παπαγιαννόπουλο, που του ζήτησε λίγα χρόνια αργότερα να ασχοληθεί με τα διοικητικά. Το 1954 έγινε βοηθός εφόρου στον ΠΑΟΚ, που περιλάμβανε όλα τα αθλήματα ως ερασιτεχνικός σύλλογος και το 1956 ανέλαβε έφορος της ομάδας. Την περίοδο 1958-59 κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης ως κόουτς-έφορος του μπάσκετ και στη συνέχεια το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα της ιστορίας του ΠΑΟΚ.

Από το 1960 έως το 1971 υπήρξε γενικός γραμματέας του συλλόγου, σε μία εποχή που αργά αλλά σταθερά άρχισε να χτίζεται ο μεγάλος ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ, που εξελίχθηκε σε αυθεντική έκφραση του ποδοσφαίρου της περιφέρειας. Με πρόεδρο τον Γιώργο Αρβανιτάκη και γενικό γραμματέα τον Γιώργο Παντελάκη ο ΠΑΟΚ κατέκτησε τα δύο κύπελλα (1972-1974). ΤΟ 1975 ανέλαβε πρόεδρος και με προπονητή τον Γκιούλα Λόραντ ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας του ένα χρόνο μετά. Το 1976 ηττήθηκε στις εκλογές από τον Πέτρο Καλαφάτη, ένα χρόνο πριν ο ΠΑΟΚ κατακτήσει το δεύτερο πρωτάθλημα (1985), με την ομάδα που ουσιαστικά είχε στηθεί από τον Παντελάκη και τους συνεργάτες του. Λίγο αργότερα μετά άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον ΠΑΟΚ, που βρισκόταν σε μόνιμη βάση στη σκιά των τριών μεγάλων της Αθήνας.

Του Παναγιώτη Χαραλαμπίδη από την εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Την σημερινή ανάρτηση την αφιερώνω σε κάποιους ιντερνετικούς φίλους ΠΑΟΚτσήδες για να την κρατήσουν στο αρχείο τους. 'Οπως και το σύνθημα που ακούστηκε στο αεροδρόμιο την Κυριακή το βράδυ "ΠΑΟΚ σ'αγαπώ.... ΠΑΟΚ είσ' ο ένας ..... γκόλ από τον Βύντρα .... δεν έφαγε ΚΑΝΕΝΑΣ"

Σε καμιά προηγούμενη ζωή μου δεν ήμουν ΠΑΟΚ.