Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Ποιοι και πως θα εξκφράσουν την νέα εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ

Μια νέα, ηπιότερη αμερικανική διπλωματία θα αποτελέσει πρόκληση για χώρες όπως η Συρία, η Κούβα, η Βενεζουέλα και το Ιράν, για τις οποίες ο Μπους ήταν ο ιδανικός αντίπαλος που έκρυβε τις δικές τους αδυναμίες.

Ο κατάλογος των αντιπάλων με τους οποίους θα πρέπει να μιλήσει η (υπό νέα διοίκηση) Αμερική είναι μακρύς. Ο πρώτος ίσως πρέπει να είναι το Ιράν. Ο Ομπάμα έχει δηλώσει ότι προτίθεται να έχει απευθείας διαπραγματεύσεις με την Τεχεράνη, ανατρέποντας την ανοιχτή εχθρότητα που για χρόνια έδειχνε ο Λευκός Οίκος.

Βελτίωση των σχέσεων αναμένεται και με την Κούβα, όπου το εμπάργκο των τελευταίων πενήντα ετών δεν έχει κατορθώσει να λυγίσει την κυβέρνηση. Αντίθετα, μάλιστα, την έχει ενισχύσει.

Η νέα στρατηγική δεν θα μπορούσε παρά να έχει και τους επικριτές της. Ο πρώην υπουργός Αμύνης Ουίλιαμ Πέρι προκάλεσε αίσθηση την περασμένη εβδομάδα όταν προειδοποίησε ότι ο Ομπάμα ενδέχεται να αντιμετωπίσει μια πυρηνική κρίση με το Ιράν μέσα στο 2009, με το Ισραήλ να ζητά την άδεια να βομβαρδίσει κάποια πυρηνική εγκατάσταση. Ανάλογη άποψη εκφράζουν και άλλοι συντηρητικοί αναλυτές, που πιστεύουν ότι η πολιτική του διαλόγου αποτελεί καταστροφικό λάθος. «Η πολιτική αυτή θα χαρακτηρίζεται από αδυναμία και αναποφασιστικότητα, και δεν θα μπορέσει να εμποδίσει τον πυρηνικό εξοπλισμό του Ιράν», λέει ο Νάιλ Γκάρντινερ από το συντηρητικό Heritage Foundation.

Μια νέα, ηπιότερη αμερικανική διπλωματία θα αποτελέσει όμως πρόκληση και για χώρες όπως η Συρία, η Κούβα, η Βενεζουέλα και το Ιράν, για τις οποίες ο Μπους ήταν ο ιδανικός αντίπαλος που έκρυβε τις δικές τους αδυναμίες.

Επιπλέον, δεν θα πρέπει να αποκλειστούν και κάποιες εντάσεις μεταξύ Ευρώπης και Ουάσινγκτον, για θέματα όπως το Αφγανιστάν. Ο Ομπάμα έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι πρέπει να σταλούν περισσότεροι στρατιώτες του ΝΑΤΟ στην Καμπούλ, παρόλο που ο πόλεμος αυτός είναι ιδιαίτερα αντιδημοφιλής στην Ευρώπη.

Ποια θα είναι όμως η νέα ομάδα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής;

Η πρώην πρώτη κυρία και Υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον που με δήλωσή της χτες ξεκαθάρισε " Οι ΗΠΑ δεν μπορούν μόνες τους να κλείσουν όλα τα προβλήματα του κόσμου , αλλά και χωρίς τις ΗΠΑ δεν μπορούν να δοθούν λύσεις στα προβλήματα" ...... ζητάει συνενόχους ή επιδιώκει να δώσει πραγματικά λύσεις?

Ο πρώην πρέσβης στα Ηνωμένα Εθνη Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, θα οριστεί ειδικός σύμβουλος στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν.

Ο πρώην διαπραγματευτής για το Μεσανατολικό Ντένις Ρος θα οριστεί ειδικός σύμβουλος για το Ιράν και τη γύρω περιοχή.

Ο Κουρτ Κάμπελ, από την περίοδο της διακυβέρνησης Κλίντον, θα είναι αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, υπεύθυνος για την ανατολική Ασία και τον Ειρηνικό.

Ο Φίλιπ Γκόρντον, πρώην μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, θα είναι αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, υπεύθυνος για την Ευρώπη.

«Πρόκειται για ανθρώπους που αντανακλούν τη φιλοσοφία του Ομπάμα για εντοπισμό των προβλημάτων και προσπάθεια επίλυσής τους», τονίζει ο Μάικλ Φάλιλαβ από το Brookings Institution της Ουάσινγκτον. «Ο νέος πρόεδρος έχει δείξει ότι δεν θα καθοδηγείται από το κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής».

Observer

Δεν υπάρχουν σχόλια: