Μη σκοτώνετε το ποδόσφαιρο.

Για να πειστούμε ότι «το πρώτο θύμα της βίας είναι το ποδόσφαιρο», η Σούπερ Λίγκα και ο ΟΠΑΠ έφτιαξαν μια παιδαγωγική διαφήμιση: Δώδεκα παίκτες του πρωταθλήματός μας τραυματίζονται στο γήπεδο, όχι από σκληρό τάκλινγκ αλλά με κάποιον από τους συνήθεις τρόπους που τραυματίζονται στα γήπεδά μας οι παίκτες: κροτίδες, βίδες, πέτρες, μπουκάλια άδεια ή και γεμάτα (στη Θεσσαλονίκη με την παραδοσιακή Μαλαματίνα, στην Κέρκυρα με το επίσης παραδοσιακό κουμκουάτ, και ας είναι ακριβό, αφού η «αρρώστια» δεν ξέρει από τσιγκουνιά)... Για σενάριο και σκηνοθεσία πρόκειται. Κανείς δεν τραυματίζεται στ’ αλήθεια, απλώς «οι χορηγοί αθλητικού πνεύματος» θεώρησαν πως αυτός ο κινηματογραφικός τρόπος είναι ο πιο πρόσφορος για να περάσουν το αγαθό μήνυμά τους: Μπάλα παίζουμε. Οχι πόλεμο.

Μπάλα παίζουμε; Σοβαρά; Έμεινε κανείς που να πιστεύει κάτι τέτοιο; Έχουν δει ποτέ αυτοί οι καλοί άνθρωποι γονείς να συνοδεύουν τα παιδιά τους, ούτε καν δεκάχρονα, στα γήπεδα πέντε επί πέντε, με τι φανατισμό ουρλιάζουν δηλητηριάζοντας τα παιδόπουλα; Μήπως έχουν διαβάσει ποτέ αθλητικές εφημερίδες, οι μισές από τις οποίες, οι πιο βαμμένες (με κόκκινο, με πράσινο, με κίτρινο, με ασπρόμαυρο), θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για διακίνηση ναρκωτικών, ηθικοπνευματικής σύνθεσης και δράσεως ναρκωτικών εννοείται, όχι φαρμακευτικών (αυτά τα τελευταία τα βρίσκουν μόνοι τους πολλοί εκ των χουλιγκαναίων). Μήπως έχουν ακούσει ποτέ ποδοσφαιρολογική εκπομπή σε ραδιοφωνικό σταθμό (πολιτικό ή αθλητικό), για να διαπιστώσουν πως υπάρχουν ρεπόρτερ ομάδων πιο φανατικοί από τους προέδρους των ομάδων (όπως συμβαίνει και με ρεπόρτερ κομμάτων, πιο φανατικούς και από τους προέδρους των κομμάτων); Εχουν διαβάσει πύρινες ανακοινώσεις προέδρων πριν από το ματς και έπειτα από αυτό; Έχει τύχει να δουν ποτέ, έστω στην τηλεόραση, μεγαλοπαράγοντες, στελέχη του έθνους, να επιτίθενται εναντίον των διαιτητών, πνιγμένοι τάχα από το δίκιο τους; Έχει τύχει να ακούσουν για υπουργούς Πολιτισμού και υφυπουργούς Αθλητισμού που δωρίζουν υπέρογκα χρέη συλλόγων τόσο εύκολα όσο δεν θα χάριζαν ούτε τα λίγα που τους χρωστάει ο αδερφός τους;

Αν κάτι είχαν δει και είχαν ακούσει οι κεφαλές του ποδοσφαίρου μας, θα είχαν καταλάβει ότι δεν χρειαζόταν να στήσουν σκηνές τραυματισμού ποδοφαιριστών ώστε να διοχετεύσουν το φιλειρηνικό μήνυμά τους. Υπάρχουν αναρίθμητα αυθεντικά στιγμιότυπα στη διάθεσή τους από όλα τα γήπεδα και όλα τα αθλήματα. Και μόνο η πλούσια σοδειά της περασμένης Κυριακής θα τους έλυνε τα χέρια. Μάλιστα θα μπορούσαν να ποικίλουν το φιλμάκι με λίγες εικόνες από τα παλιά: με τον νυν υπουργό Αθλητισμού να πετάει σακάκια σαν προπονητής και να πυροδοτεί παντοιοτρόπως τη βία. Οσο για το πώς θα έπρεπε να κλείνει το φιλμ, εύκολο είναι: με μια νεκροφόρα να χάνεται στο βάθος, προς ενταφιασμόν του φιλάθλου πνεύματος. Μια νεκροφόρα ίδια με εκείνη με την οποία φυγαδεύτηκε ο διαιτητής στην Κέρκυρα...

άρθρο του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ